Ένα σκουπιδάκι στο μάτι μου......

Εδώ και 2μήνες όπως γνωρίζεται τραβάω τον δικό μου δύσκολο δρόμο.....Μια πτώση στην πίστα έφερε τα πάνω κάτω στο σώμα και την ψυχή μου..πόνεσα πραγματικά!!Λύγισα σε αυτό που πέρασα και δεν ντρέπομαι που το λέω...λύγισα αλλά δεν έκλαψα,δεν φώναξα,δεν διαμαρτυρήθηκα,δεν μετάνιωσα για τις επιλογές μου....είμαι περήφανος άνθρωπος εγώ!!Ακόμα και απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό....Ναι!!!Έκρυψα αυτό που ένιωσα από τους δικούς μου ανθρώπους...την οικογένειά μου....τους φίλους...τον ίδιο μου τον εαυτό....
Δεν ξέρω γιατί το έκανα...από αυτοάμυνα... από εγωισμό...από το σόκ...Αλήθεια δεν ξέρω να σας πω γιατί το έκανα...2μήνες τώρα με διακατέχει μια ορθολογιστική ξερή απάθεια....-Δεν πειράζει έλεγα μέσα μου-....-η ουσία είναι ότι είμαι όρθιος και είμαι καλά...ότι μπορώ και περπατάω...Χωρίς να δίνω σημασία στο ότι πλέον το σώμα δεν πια το ίδιο...στο ότι κάτι λείπει...κάτι που έκλεψαν από το είναι μου δύο παγερά χειρουργικά χέρια....
Έτσι πέρασαν 2μήνες μέχρι σήμερα...το σήμερα που με λύτρωσε...Μουντή μέρα σήμερα...τρίτη και 13...περίεργη μέρα για τους προληπτικούς...μα για 'μένα μια μέρα πλέον αξέχαστη!
Στέκομαι στο παράθυρο και χαζεύω το άδειο μου γκαράζ...για αρκετή ώρα χωρίς να το καταλάβω...χωρίς να σκέφτομαι...απλά χαζεύω...Την ησυχία αυτή του μυαλού μου διακόπτει η μόλις 4ετών κόρη μου...

--Μπαμπά!..μην στενοχωριέσαι....
--Δεν στενοχωριέμαι γλυκιά μου...
--Η μηχανή σου πού είναι;Γιατί δεν είναι εδώ;
--Είναι στο συνεργείο Γλυκιά μου...
--Μπαμπά;Να σε ρωτήσω κάτι;
--Ναι Γλυκιά μου...
--Σου λείπει η Πίστα;
..........Σιωπή.........Την κοιτάζω στα μάτια και δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη.......
--Το ξέρω ότι σου λείπει...Σε 'μένα δεν μπορείς να πείς ψέματα...Μην στενοχωριέσαι όμως!Μόλις γίνεις καλά θα σε βοηθήσω να την φτιάξεις...έχω μαζέψει στον κουμπαρά μου 30κέρματα λεφτά...Να την φτιάξεις να πας στην πίστα που σου αρέσει...
...........Δάκρυσα.......λυτρώθηκα...έβγαλα από μέσα ότι μάζεψα 2μήνες τώρα...
--Μπαμπά κλαις;
--Όχι Νεραϊδούλα μου.....Μπήκε ένα σκουπιδάκι στο μάτι μου................................

Του καλοπατερα το παιδι το πρωτο ναναι κοριτσι

Η ψυχη σου ειναι <γεματη> και αυτο ειναι που μετραει.....

Αστο διαολο ρε Μάγειρα πρωί-πρωί με συγκήνισες!
Η μικρή είναι απίστευτη! Είσαι πολύ τυχερός!

Το μικρόβιο της πίστας δύσκολα φεύγει ακόμα και αν περάσουν χρόνια.
Περνάει ο καιρός σύντομα, οπότε ετοιμάσου με τη νέα σεζόν μπαίνουμε μέσα!

dimchris"Αστο διαολο ρε Μάγειρα πρωί-πρωί με συγκήνισες!
Η μικρή είναι απίστευτη! Είσαι πολύ τυχερός!

Το μικρόβιο της πίστας δύσκολα φεύγει ακόμα και αν περάσουν χρόνια.
Περνάει ο καιρός σύντομα, οπότε ετοιμάσου με τη νέα σεζόν μπαίνουμε μέσα!
"

Σωστός ο Δημήτρης!

Πέτρο δεν βλέπω τι γράφω ρε μπαγάσα...σκουπιδάκι θαρρώ πως είναι....με το καλό να ξεπεράσεις τα όποια προβλήματα και να μπορέσουμε να μπούμε παρέα στην πίστα μαζί...παθών και γω με τούμπα,όχι τόσο σοβαρή για το σώμα όπως η δική σου αλλά οικονομικά και ψυχικά με λύγισε και μένα εδώ και 1.5 χρόνο....θέλω να ξαναμπώ να ξανανοιώσω ελευθερός αλλά η τσέπη δεν με αφήνει,με εγκλωβίζει όλο και πιό πολύ στο σκοτάδι και στην ρουτίνα,χωρίς καν μια βόλτα να ξεχαρμανιάσω.

Με το καλό και στους δυό μας.

Ηταν μια καλοκαιρινή μέρα φέτος στην παραλία όπου΄βλέποντας τα ηλιοκαμμένα κορμιά άρχισα να κοιτάζω το δικό μου το ασπρουλιάρικο...
Δεν ξέρω τι μ έπιασε κι άρχισα να μετράω τις ραφές από τα ράμματα και να σκέφτομαι πως έγινε το καθένα...σπασμένο αριστερό ποδαράκι από μετωπική...62..., δεξί ποδαράκι από πτωση 12...κεφαλάκι 13....χερι αριστερό 7 και πάει λέγοντας...

Οταν ολοκλήρωσα το μέτρημα έχοντας πλησιάσει τα 185....αναστέναξα με ανακούφιση γιατί παρ όλες τις τρέλλες που έχω κάνει μέχρι τώρα, παρόλα τα χτυπήματα και σπασίματα που έχω (η κόρη μου με φωνάζει robocop ), ίσως να είχα μείνει ανάπηρος ή στον τόπο σε κάποια ατυχήματα...είμαι καλά.

Σηκώθηκα θυμάμαι μ ένα σαρδήνιο χαμόγελο , μάζεψα τα πραγματάκια μου και καβάλισα το 800 τιγράκι που είχα αποκτήσει πριν μερικούς μήνες, αντί να πάω να πάρω ένα παραμοτέρ για να ξαναπετάξω.

Γιατί.....ο έρωτας με έρωτα περνάει ...έτσι λένε...

Ζώνη και κράνος ΠΑΝΤΑ

Ένας φίλος είχε πει ότι δεν χρειάζεται να μιλάς για να καταλάβει κάποιος τι θέλεις να πεις :
Αν δεν μπορεί να καταλάβει τη σιωπή σου μάλλον δεν μπορεί να καταλάβει και τα λόγια σου.

Τυχερέ Πέτρο τα μικρά μας, καταλαβαίνουν πιο πολλά από αυτά που θα τους πούμε και τα βασικότερο είναι ότι μας επιτρέπουν να τους λέμε και ψέματα και να μην μας διωρθώνουν γιατί έτσι προστάζει η ψυχή τους που είναι καθαρή και γεμάτη ειλικρινή αγάπη για τον μπαμπά τους, και τη μαμά τους, και αυτό είσαι τυχερός που το ζεις ή μάλλον το ζουμε όλοι μαζί όσοι έχουμε μικρά παιδιά. Πες στα παιδιά σου αυτά που νιώθεις είναι πιο δυνατά από όσο νομίζουμε και πιο έξυπνα, ίσως πιο έξυπνα και από εμάς που σκεφτόμαστε με το μυαλό και όχι με την ψυχή μας. Πες της ότι είσαι τυχερός που την έχεις και ότι την αγαπάς ΄σο τιπτε αλλο . . . .

Σκατά δεν βλέπω πια

σε σκέφτομαι

Φώτης

Πετρο εγραψα πολλα και τα σβησα. τελικα αποφασισα να μην γραψω πολλα...

εσυ ξερεις ποσο τυχερος εισαι που εχεις μια οικογενεια που σε καταλαβαινει. γυναικα κορουλα. Να τους χαιρεσαι και να σε χαιρονται!!!! τα υπολοιπα μετα....






























































εχεις καιρο μπροστα σου να μας ραψεις κουστουμακια!!!!!!

Στην ζωή μας, τα "μικρά" έχουν αξία ... και ας μην το καταλαβαίνουμε πολλές φορές!

Φιλε μου εχω πολλες τετοιες εμπειριες απο τα παιδια μου. Το θεμα ειναι να μπορουμε να βλεπουμε τι πραγματικα εχει αξια στη ζωη.Καλες οι μηχανες οι βολτες και η πιστα.θα τα αλλαζες ομως με αυτα τα λογια του παιδιου σου?Να μαθουμε ολοι απο τα παιδια μας?????Περαστικα σου και χρησιμοποιησε το ολο περιστατικο προς οφελος σου

Πετρο, εισαι τυχερος, πολυ τυχερος, μεσα στην ατυχια σου... Η μικρη ειναι θησαυρος, να τη χαιρεσαι και να σε χαιρεται.

Μαλλον μπηκε και στο δικο μου ματι ενα σκουπιδακι .......

Φιλέ παρόλο που δεν σε ξέρω προσωπικά έχω να σου πώ ότι σήμερα πετάνε πολλά σκουπιδάκια στον αέρα και όσοι διαβάσαμε το post νομίζω το διαπιστώσαμε. Όλοι...
Να 'σαι καλά εσύ, αυτοί που αγαπάς και αυτοί που σε αγαπάνε.