ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ 22/6 - 3/7/10 ¶
Από: FZMAN στις 04/07/2010 5:15 μμ.
Το ταξίδι αυτό όπως και όλα τα μεγάλα ταξίδια που κάνω ήταν προγραμματισμένο αρκετό καιρό πρίν μιας και μετά το ΠΕΡΣΙΝΟ μου ταξίδι viewtopic.php?f=5&t=1639 μου είχε ανοίξει η όρεξη για χιλιόμετρα και για να γνωρίσω τις ομορφιές της Ευρώπης που πραγματικά είναι πολλές. Ήταν βέβαια και το moto gp στο Assen που ήθελα πολύ να δώ.
Έτσι λοιπόν και αφού είχα κάνει την ανάλογη προετοιμασία σε ότι αφορά το service της μηχανής, τα νέα λάστιχα που θα έπρεπε να με ταξιδέψουν (BRIDGESTONE BT 023) πράσινη κάρτα, φαρμακείο,GPS,χάρτες και φωτοτυπίες της καθημερινής διαδρομής που βρίσκονταν στο tank bag, σαμάρια και το πώς πρέπει να φορτωθούν και βέβαια τα πράγματα που θα έπρεπε να πάρω μαζί μου για ταξίδι 11 ημερών. Τα εισητήρια των καραβιών είχαν εκδοθεί απ΄τον Φεβρουάριο όπως και το κλείσιμο των ξενοδοχείων απ΄το booking. com σε μέρη που είχα υπολογίσει ότι θα έφτανα μετά την καθημερινή μου διαδρομή και βέβαια τα εισητήρια της πίστας που τα είχα παραγγείλει απ΄τον Φεβρουάριο και τα παρέλαβα λίγες μέρες πρίν ξεκινήσω. Βέβαια σε αυτή την περίπτωση σε σχέση με πέρσι είχα πολύ περισσότερα χιλιόμετρα και τις ίδιες μέρες άδειας άρα αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να διανύω περισσότερα χιλιόμετρα σε μια μέρα. Η διαδρομή είχε ήδη βγεί και ήταν περίπου 5500 χλμ σε 7 χώρες και σε διάστημα 11 ημερών. Απ ότι είχα παρακολουθήσει στο ίντερνετ ο καιρός με εξαίρεση την Πάτρα θα ήταν πολύ καλός σε όλο το ταξίδι όπως και πραγματικά έγινε. Ξεκίνημα λοιπόν από Αθήνα νωρίς το μεσημέρι μιας και το καράβι θα έφευγε από Πάτρα στις 14.30. Ο καιρός πολύ καλός στην Αθήνα αλλά πλησιάζοντας την Πάτρα (περίπου 30 χλμ πρίν) έπιασε πολύ δυνατή βροχή που με συνόδεψε μέχρι και το καράβι. Αυτή ήταν και η μοναδική βροχή σε όλο το ταξίδι. Το ταξίδι με το καράβι (είχα καμπίνα) βαρετό και οι ώρες μέχρι την Ανκόνα πέρασαν δύσκολα και με αρκετά μποφώρ μιας και πρέπει να είχε περίπου 7 μποφώρ κατά την διάρκεια του ταξιδιού αν και τα καράβια αυτά δεν καταλαβαίνουν και πολλά πράγματα πάντως είχαμε και μια καθυστέρηση περίπου 2 ώρες ( λόγω φορτώματος στην Ηγουμενίτσα.) Βγαίνοντας στην Ανκώνα συνάντησα ένα παλικάρι Έλληνα από Πάτρα που ταξίδευε με ένα GS 800 και για πρώτη φορά πήγαινε οδικός στο Rimmini και έτσι αφού τον βοήθησα σε ότι είχε να κάνει με τα tickets της autostrada ταξιδέψαμε μαζί μέχρι το Rimmini και από εκεί και μετά συνέχισα μόνος το υπόλοιπο ταξίδι μου. Η διαδρομή μέχρι την Susa στην πρώτη μου διανυκτέρευση ήταν 600 περίπου χιλιόμετρα από Ανκόνα και έτσι χρησιμοποιόντας μια ταχύτητα 130 – 150 χιλιόμετρα έφτασα άνετος άλλα καταιδρωμένος μιας και η ζέστη ήταν αρκετή. Το ξενοδοχείο αυτό είναι φιλικό για τους μοτοσυκλετιστές και στο site του αυτό έχει διάφορες φωτογραφίες από μοτοσυκλετιστές που έχουν περάσει κατά καιρούς. Τώρα λοιπόν έχει και εμένα Georgios from Grecia . http://www.hotelsusa...se/photo10.html Γύρω απ΄την Susa βρίσκονται οι Άλπεις αλλά και το ίδιο το μέρος βρίσκεται σε υψίπεδο. Η επόμενη μέρα με βρίσκει να περνάω την Bardonechia και μέσω του τούνελ περίπου 15 χλμ να μπαίνω στην Γαλλία. Τα τοπία απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ η autoroute φανταστική αλλά τα διόδια πολλά. Συνολικά στο πήγαινε πρέπει να πλήρωσα σε Ιταλία και Γαλλία πάνω από 80 ευρώ και άλλα τόσα στο έλα ευτυχώς γιατί στις υπόλοιπες χώρες δεν είχε διόδια. Στην Γαλλία λοιπόν πέρασα τις πόλεις Lyon, Dijon, Nancy, Metz και μετά από εκεί πέρασα τα σύνορα του Λουξεμβούργου και έφτασα στην επόμενη πόλη που θα διανυκτέρευα στο Dudelange μια όμορφη ήσυχη και όχι ιδιαίτερα μεγάλη πόλη. Το ξενοδοχείο εκεί με πάρκινκ δικό του και οι ρυθμοί της πόλης αυτής πολύ χαμηλοί. Είχε πάντως αρκετές μοτοσυκλέτες . Η επόμενη μέρα με βρίσκει να αναχωρώ για τον πιο βόρειο προορισμό μου το χωριό Delfzijl βορειοανατολικά του Gronigen στην Βόρεια Ολλανδία και στα παράλια της Βόρειας θάλασσας. Για να φτάσω βέβαια εκεί πέρασα απ΄την πόλη του Luxembourg, την Liege και μπήκα Ολλανδία περνώντας το Maastricht, το Roermond,το Arnhem, το Assen (δυστυχώς δεν βρήκα εκεί ξενοδοχείο), το Gronigen και από εκεί έφτασα στο Delfzijl περίπου 60 χλμ βόρεια απ΄το Assen. Τα μέρη πάντως στην Ολλανδία είναι τεράστιοι κάμποι με πολύ πράσινο, πολλά κανάλια με βάρκες, πολλούς μύλους πολλές αγελάδες και πολύ ήρεμο κόσμο. Παντού οδηγούν ήρεμα και γενικά συμπεριφέρονται πολύ ήρεμα και δεν υπάρχει μέσα στις πόλεις φασαρία. (Αυτό μου έκανε πολύ εντύπωση και στα υπόλοιπα μέρη που πήγα και όχι μόνο στην Ολλανδία). Υπάρχουν πολλοί μοτοσυκλετιστές όλοι καλά εξοπλισμένοι και εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων δεν είδα καγκουριές. Την επόμενη μέρα χρησιμοποιόντας κάποιον επαρχιακό δρόμο ξεκίνησα στις 8:00 το πρωί για να πάω στην πίστα του Assen και προς μεγάλη μου έκπληξη ενώ στο Delfzijl είχε ήλιο και πεντακάθαρη μέρα στο δρόμο προς Assen είχε πάρα πολύ ομίχλη που πάντως αφού ήδη τα είχα δεί όλα ( δηλαδή δεν έβλεπα σχεδόν τίποτα για περίπου 20 χλμ) μόλις πλησίαζα στο Assen ένας λαμπρός ήλιος διάλυσε την ομίχλη και ανέβασε αρκετά την θερμοκρασία. Για τον αγώνα δεν θα πω τίποτα μιας και τον είδατε όλοι απ΄την τηλεόραση, αυτό που θέλω να πω πάντως είναι πως το όνομα Valentino Rossi ακούστηκε πολύ μιας και ο οδηγός θρύλος έλειψε πολύ. Όλος ο κόσμος όμως χειροκρότησε τον Agostini με τους 2 γύρους που έκανε με την δίχρονη YAMAHA του όπως και με την Μ1 του Rossi. H επιστροφή είχε Gronigen για φαγητό και επιστροφή στο Delfzijl. Tην επόμενη μέρα είχε αναχώρηση απ΄το Delfzijl με προορισμό το Amsterdam , την πόλη Den Haag στα παράλια του Ατλαντικού (απέναντι απ΄την Μεγ. Βρετανία), το Rotterdam και από εκεί θα περνουσα Βέλγιο Antwerpen και Brugge όπου ήταν και η επόμενη διανυκτέρευση μου. Για να φτάσω στο Amsterdam πέρασα από μια λωρίδα γής που χωρίζει την θάλασσα της Ολλανδίας με την Βόρεια θάλασσα . Το Amsterdam μια σύγχρονη πόλη με πολλά κανάλια και πολλές βάρκες να κυκλοφορούν αλλά και στους δρόμους πάααααρα πολλά ποδήλατα όπως και σε όλη την Ολλανδία και όχι μόνο. Φτάνοντας στην πόλη Den Haag και μιας και ήταν Κυριακή διαπίστωσα ότι όλος ο κόσμος ήταν στην παραλία και πολλοί λίγοι μέσα στην θάλασσα. Το Den Haag είναι μια τουριστική παραλιακή πόλη στις ακτές του Ατλαντικού και πάρα πολύ κόσμος έρχεται συνήθως με τα ποδήλατα του για ηλιοθεραπία και μπάνιο. Επόμενως προορισμός το Rotterdam όπου κάπου εκεί κοντά βρίσκεται και το Europort δηλαδή ένα απ΄τα περάσματα για την Μεγ. Βρετανία και είδα πολλούς Βρετανούς μοτοσυκλετιστές στον δρόμο μου φεύγοντας από Ολλανδία να χρησιμοποιούν αυτό το πέρασμα. ( είναι πέρασμα με πλοίο). Μπαίνοντας λοιπόν στο Βέλγιο πέρασα απ΄την Antwerpen με κατεύθυνση προς Brugge. Eκεί λοιπόν υπάρχουν τα μοναδικά διόδια αξίας 5 ,5 ευρώ. Αυτό που μου έκανε πολύ κακή εντύπωση ήταν πως στην διαδρομή από Antwerpen προς Brugge (πάνω από 100 χλμ)δεν είχε βενζινάδικο με αποτέλεσμα όποιος δεν ήξερε να έχει πρόβλημα. Εγώ πάντως που όταν έφυγα από Antwerpen είχα λιγότερο από μισό τεπόζιτο έφτασα στο Brugge με ρεζέρβα. Πολύ ωραίο το Brugge και ιδιαίτερα η παλιά πόλη που έμεινα με τα πανέμορφα παλιά επιβλητικά κτίρια και τα πέτρινα δρομάκια και βέβαια το όμορφο ποτάμι που περνούσε την πόλη. Η επόμενη μέρα με βρίσκει να κατευθύνομαι προς την Γερμανία και το Dusseldorf περνώντας όμως ένα μικρό κομμάτι της Ολλανδίας και συγκεκριμένα την πόλη Roermond η autobahn με οδηγούσε προς Dussedorf και από εκεί Solingen και Leverkusen. Πλησιάζοντας προς τα σύνορα της Γερμανίας βλέπω πάνω στην autobahn ταμπέλα προς την πίστα του Zolder όπου και την ακολουθώ και μετά από 3-4 χιλιόμετρα βρίσκομαι στην διάσημη πίστα του Zolder http://www.circuit-zolder.be/en . Μια πανέμορφη πίστα που έτυχε κι όλας εκείνη την ημέρα να έχει και track day έχοντας πολλές και καλές μοτοσυκλέτες εκεί. Στο Leverkusen συνάντησα τα παιδιά που ζούνε εκεί όπως τον Κώστα ( SIECHE) τον Γιάννη Παναγιωτίδη όπως και τον Τάκη τον TAKOBOY, πολύ καλά παιδιά που η συνάντηση μαζί τους με χαροποίησε ιδιαίτερα.Παιδιά να είστε πάντα καλά . Η επόμενη μέρα είχε σαν προορισμό την Basel της Ελβετίας αλλά προηγουμένος θα περνούσα απ΄το διάσημο Nuerburgring http://www.nuerburgring.de . H διαδρομή εκπληκτική περνώντας από εντυπωσιακά μέρη με μια άσφαλτο τέλεια και με ποτάμι να σε συνοδεύει σε όλη την διαδρομή. Οι εγκαταστάσεις στην πίστα είναι τεράστιες και διαθέτουν τα πάντα. Η συνέχεια της διαδρομής βέβαια ( μην ξεχνάμε πως απλός περνούσα απ΄το Nuerbugring και ήμουν φορτωμένος) ήθελε σαν τελικό προορισμό την Basel της Ελβετίας μια πόλη καθαρά ευρωπαικού επιπέδου δηλαδή σύγχρονη , καθαρή, με σωστή ρυμοτομία και βέβαια με ένα όμορφο ποτάμι που παρεπιπτώντος είχε και πολύ κόσμο που κολυμπούσε μέσα. Αυτό που μου έκανε για άλλη μια φορά εντύπωση ήταν τα ποδήλατα που υπήρχαν και τα τράμ που περνούσαν συνέχεια και πήγαιναν παντού. Μάλιστα στο ξενοδοχείο μου έδωσαν μια κάρτα που θα μπορούσα την ημέρα που ήμουν εκεί να χρησιμοποιήσω όσα ΜΜΜ ήθελα δωρεάν. Η επόμενη μέρα είχε σαν προορισμό την Luzern, την Bern, την Lausanne, την Geneve και τελικό προορισμό εκείνη την ημέρα αφού περάσω το Mont Blanc της Γαλλίας την πόλη Aosta της Ιταλίας. Όλες οι πόλεις της Ελβετίας είναι πανέμορφες αλλά πραγματικά με ενοχλούσε το διαφορετικό νόμισμα και ότι αισθανόμουν κάπως περίεργα πράγμα πραγματικά ψυχολογικό. Οι Άλπεις για άλλη μια φορά ήταν εκεί να στέκουν λευκές ( παρόλη την ζέστη) και οι καταράκτες να τρέχουν δίπλα μου θυμίζοντας μου το μεγαλείο της φύσης. Η Aosta είναι μια όμορφη πόλη σε υψίπεδο περιτρυγυρισμένη απ΄τις Άλπεις με πολύ ήρεμο κόσμο που απολαμβάνει την ζωή του σε ένα πανέμορφο περιβάλλον. Η επόμενη μέρα περιλάμβανε μια επίσκεψη στο Milano, την Verona, την Modena, την Bologna με τελικό προορισμό το Forli. Η χρήση της autostrada απαραίτητη βέβαια παρά το ότι είχε πολύ κίνηση και οι Ιταλοί δεν συμπεριφέρονται και με τον καλύτερο τρόπο. Η τελευταία μέρα του ταξιδιού περιλάμβανε σαν κερασάκι στην τούρτα επίσκεψη στην Tavulia στο χωριό του Valentino Rossi ξέροντας ότι λόγο τραυματισμού μπορεί να είναι εκεί. Πραγματικά πάντως επικρατεί παροξυσμός όσο αφορά την αγάπη του κόσμου για τον Valentino. Παντού σημαίες, φωτογραφίες , κύπελλα. Δύσκολα να μάθεις που είναι το σπίτι του αλλά τελικά το ΕΜΑΘΑ!! Επιστροφή λοιπόν στην Ανκόνα για την επιστροφή στην Ελλάδα έχοντας γεμίσει με πολλές εμπειρίες, εικόνες και έχοντας τελειώσει άλλο ένα ταξίδι μου στην Ευρώπη. Αυτό πάντως που έχω να πω είναι ότι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να συνεχίσω να ταξιδεύω όσο μπορώ μιας και οι εμπειρίες αυτών των ταξιδιών είναι απίστευτες.
Για την κουκλάρα μου δεν έχω να πω τίποτα μιας και για άλλο ένα ταξίδι ήταν άψογη με ταξίδεψε άνετα και για άλλη μια φορά μου έδειξε ότι είναι μια υπολογίσιμη ταξιδιωτικά μοτοσυκλέτα μιας και ήταν άνετη, σβέλτη,οικονομική. Σύντομα θα μπούν και οι φωτογραφίες..
Έτσι λοιπόν και αφού είχα κάνει την ανάλογη προετοιμασία σε ότι αφορά το service της μηχανής, τα νέα λάστιχα που θα έπρεπε να με ταξιδέψουν (BRIDGESTONE BT 023) πράσινη κάρτα, φαρμακείο,GPS,χάρτες και φωτοτυπίες της καθημερινής διαδρομής που βρίσκονταν στο tank bag, σαμάρια και το πώς πρέπει να φορτωθούν και βέβαια τα πράγματα που θα έπρεπε να πάρω μαζί μου για ταξίδι 11 ημερών. Τα εισητήρια των καραβιών είχαν εκδοθεί απ΄τον Φεβρουάριο όπως και το κλείσιμο των ξενοδοχείων απ΄το booking. com σε μέρη που είχα υπολογίσει ότι θα έφτανα μετά την καθημερινή μου διαδρομή και βέβαια τα εισητήρια της πίστας που τα είχα παραγγείλει απ΄τον Φεβρουάριο και τα παρέλαβα λίγες μέρες πρίν ξεκινήσω. Βέβαια σε αυτή την περίπτωση σε σχέση με πέρσι είχα πολύ περισσότερα χιλιόμετρα και τις ίδιες μέρες άδειας άρα αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να διανύω περισσότερα χιλιόμετρα σε μια μέρα. Η διαδρομή είχε ήδη βγεί και ήταν περίπου 5500 χλμ σε 7 χώρες και σε διάστημα 11 ημερών. Απ ότι είχα παρακολουθήσει στο ίντερνετ ο καιρός με εξαίρεση την Πάτρα θα ήταν πολύ καλός σε όλο το ταξίδι όπως και πραγματικά έγινε. Ξεκίνημα λοιπόν από Αθήνα νωρίς το μεσημέρι μιας και το καράβι θα έφευγε από Πάτρα στις 14.30. Ο καιρός πολύ καλός στην Αθήνα αλλά πλησιάζοντας την Πάτρα (περίπου 30 χλμ πρίν) έπιασε πολύ δυνατή βροχή που με συνόδεψε μέχρι και το καράβι. Αυτή ήταν και η μοναδική βροχή σε όλο το ταξίδι. Το ταξίδι με το καράβι (είχα καμπίνα) βαρετό και οι ώρες μέχρι την Ανκόνα πέρασαν δύσκολα και με αρκετά μποφώρ μιας και πρέπει να είχε περίπου 7 μποφώρ κατά την διάρκεια του ταξιδιού αν και τα καράβια αυτά δεν καταλαβαίνουν και πολλά πράγματα πάντως είχαμε και μια καθυστέρηση περίπου 2 ώρες ( λόγω φορτώματος στην Ηγουμενίτσα.) Βγαίνοντας στην Ανκώνα συνάντησα ένα παλικάρι Έλληνα από Πάτρα που ταξίδευε με ένα GS 800 και για πρώτη φορά πήγαινε οδικός στο Rimmini και έτσι αφού τον βοήθησα σε ότι είχε να κάνει με τα tickets της autostrada ταξιδέψαμε μαζί μέχρι το Rimmini και από εκεί και μετά συνέχισα μόνος το υπόλοιπο ταξίδι μου. Η διαδρομή μέχρι την Susa στην πρώτη μου διανυκτέρευση ήταν 600 περίπου χιλιόμετρα από Ανκόνα και έτσι χρησιμοποιόντας μια ταχύτητα 130 – 150 χιλιόμετρα έφτασα άνετος άλλα καταιδρωμένος μιας και η ζέστη ήταν αρκετή. Το ξενοδοχείο αυτό είναι φιλικό για τους μοτοσυκλετιστές και στο site του αυτό έχει διάφορες φωτογραφίες από μοτοσυκλετιστές που έχουν περάσει κατά καιρούς. Τώρα λοιπόν έχει και εμένα Georgios from Grecia . http://www.hotelsusa...se/photo10.html Γύρω απ΄την Susa βρίσκονται οι Άλπεις αλλά και το ίδιο το μέρος βρίσκεται σε υψίπεδο. Η επόμενη μέρα με βρίσκει να περνάω την Bardonechia και μέσω του τούνελ περίπου 15 χλμ να μπαίνω στην Γαλλία. Τα τοπία απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ η autoroute φανταστική αλλά τα διόδια πολλά. Συνολικά στο πήγαινε πρέπει να πλήρωσα σε Ιταλία και Γαλλία πάνω από 80 ευρώ και άλλα τόσα στο έλα ευτυχώς γιατί στις υπόλοιπες χώρες δεν είχε διόδια. Στην Γαλλία λοιπόν πέρασα τις πόλεις Lyon, Dijon, Nancy, Metz και μετά από εκεί πέρασα τα σύνορα του Λουξεμβούργου και έφτασα στην επόμενη πόλη που θα διανυκτέρευα στο Dudelange μια όμορφη ήσυχη και όχι ιδιαίτερα μεγάλη πόλη. Το ξενοδοχείο εκεί με πάρκινκ δικό του και οι ρυθμοί της πόλης αυτής πολύ χαμηλοί. Είχε πάντως αρκετές μοτοσυκλέτες . Η επόμενη μέρα με βρίσκει να αναχωρώ για τον πιο βόρειο προορισμό μου το χωριό Delfzijl βορειοανατολικά του Gronigen στην Βόρεια Ολλανδία και στα παράλια της Βόρειας θάλασσας. Για να φτάσω βέβαια εκεί πέρασα απ΄την πόλη του Luxembourg, την Liege και μπήκα Ολλανδία περνώντας το Maastricht, το Roermond,το Arnhem, το Assen (δυστυχώς δεν βρήκα εκεί ξενοδοχείο), το Gronigen και από εκεί έφτασα στο Delfzijl περίπου 60 χλμ βόρεια απ΄το Assen. Τα μέρη πάντως στην Ολλανδία είναι τεράστιοι κάμποι με πολύ πράσινο, πολλά κανάλια με βάρκες, πολλούς μύλους πολλές αγελάδες και πολύ ήρεμο κόσμο. Παντού οδηγούν ήρεμα και γενικά συμπεριφέρονται πολύ ήρεμα και δεν υπάρχει μέσα στις πόλεις φασαρία. (Αυτό μου έκανε πολύ εντύπωση και στα υπόλοιπα μέρη που πήγα και όχι μόνο στην Ολλανδία). Υπάρχουν πολλοί μοτοσυκλετιστές όλοι καλά εξοπλισμένοι και εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων δεν είδα καγκουριές. Την επόμενη μέρα χρησιμοποιόντας κάποιον επαρχιακό δρόμο ξεκίνησα στις 8:00 το πρωί για να πάω στην πίστα του Assen και προς μεγάλη μου έκπληξη ενώ στο Delfzijl είχε ήλιο και πεντακάθαρη μέρα στο δρόμο προς Assen είχε πάρα πολύ ομίχλη που πάντως αφού ήδη τα είχα δεί όλα ( δηλαδή δεν έβλεπα σχεδόν τίποτα για περίπου 20 χλμ) μόλις πλησίαζα στο Assen ένας λαμπρός ήλιος διάλυσε την ομίχλη και ανέβασε αρκετά την θερμοκρασία. Για τον αγώνα δεν θα πω τίποτα μιας και τον είδατε όλοι απ΄την τηλεόραση, αυτό που θέλω να πω πάντως είναι πως το όνομα Valentino Rossi ακούστηκε πολύ μιας και ο οδηγός θρύλος έλειψε πολύ. Όλος ο κόσμος όμως χειροκρότησε τον Agostini με τους 2 γύρους που έκανε με την δίχρονη YAMAHA του όπως και με την Μ1 του Rossi. H επιστροφή είχε Gronigen για φαγητό και επιστροφή στο Delfzijl. Tην επόμενη μέρα είχε αναχώρηση απ΄το Delfzijl με προορισμό το Amsterdam , την πόλη Den Haag στα παράλια του Ατλαντικού (απέναντι απ΄την Μεγ. Βρετανία), το Rotterdam και από εκεί θα περνουσα Βέλγιο Antwerpen και Brugge όπου ήταν και η επόμενη διανυκτέρευση μου. Για να φτάσω στο Amsterdam πέρασα από μια λωρίδα γής που χωρίζει την θάλασσα της Ολλανδίας με την Βόρεια θάλασσα . Το Amsterdam μια σύγχρονη πόλη με πολλά κανάλια και πολλές βάρκες να κυκλοφορούν αλλά και στους δρόμους πάααααρα πολλά ποδήλατα όπως και σε όλη την Ολλανδία και όχι μόνο. Φτάνοντας στην πόλη Den Haag και μιας και ήταν Κυριακή διαπίστωσα ότι όλος ο κόσμος ήταν στην παραλία και πολλοί λίγοι μέσα στην θάλασσα. Το Den Haag είναι μια τουριστική παραλιακή πόλη στις ακτές του Ατλαντικού και πάρα πολύ κόσμος έρχεται συνήθως με τα ποδήλατα του για ηλιοθεραπία και μπάνιο. Επόμενως προορισμός το Rotterdam όπου κάπου εκεί κοντά βρίσκεται και το Europort δηλαδή ένα απ΄τα περάσματα για την Μεγ. Βρετανία και είδα πολλούς Βρετανούς μοτοσυκλετιστές στον δρόμο μου φεύγοντας από Ολλανδία να χρησιμοποιούν αυτό το πέρασμα. ( είναι πέρασμα με πλοίο). Μπαίνοντας λοιπόν στο Βέλγιο πέρασα απ΄την Antwerpen με κατεύθυνση προς Brugge. Eκεί λοιπόν υπάρχουν τα μοναδικά διόδια αξίας 5 ,5 ευρώ. Αυτό που μου έκανε πολύ κακή εντύπωση ήταν πως στην διαδρομή από Antwerpen προς Brugge (πάνω από 100 χλμ)δεν είχε βενζινάδικο με αποτέλεσμα όποιος δεν ήξερε να έχει πρόβλημα. Εγώ πάντως που όταν έφυγα από Antwerpen είχα λιγότερο από μισό τεπόζιτο έφτασα στο Brugge με ρεζέρβα. Πολύ ωραίο το Brugge και ιδιαίτερα η παλιά πόλη που έμεινα με τα πανέμορφα παλιά επιβλητικά κτίρια και τα πέτρινα δρομάκια και βέβαια το όμορφο ποτάμι που περνούσε την πόλη. Η επόμενη μέρα με βρίσκει να κατευθύνομαι προς την Γερμανία και το Dusseldorf περνώντας όμως ένα μικρό κομμάτι της Ολλανδίας και συγκεκριμένα την πόλη Roermond η autobahn με οδηγούσε προς Dussedorf και από εκεί Solingen και Leverkusen. Πλησιάζοντας προς τα σύνορα της Γερμανίας βλέπω πάνω στην autobahn ταμπέλα προς την πίστα του Zolder όπου και την ακολουθώ και μετά από 3-4 χιλιόμετρα βρίσκομαι στην διάσημη πίστα του Zolder http://www.circuit-zolder.be/en . Μια πανέμορφη πίστα που έτυχε κι όλας εκείνη την ημέρα να έχει και track day έχοντας πολλές και καλές μοτοσυκλέτες εκεί. Στο Leverkusen συνάντησα τα παιδιά που ζούνε εκεί όπως τον Κώστα ( SIECHE) τον Γιάννη Παναγιωτίδη όπως και τον Τάκη τον TAKOBOY, πολύ καλά παιδιά που η συνάντηση μαζί τους με χαροποίησε ιδιαίτερα.Παιδιά να είστε πάντα καλά . Η επόμενη μέρα είχε σαν προορισμό την Basel της Ελβετίας αλλά προηγουμένος θα περνούσα απ΄το διάσημο Nuerburgring http://www.nuerburgring.de . H διαδρομή εκπληκτική περνώντας από εντυπωσιακά μέρη με μια άσφαλτο τέλεια και με ποτάμι να σε συνοδεύει σε όλη την διαδρομή. Οι εγκαταστάσεις στην πίστα είναι τεράστιες και διαθέτουν τα πάντα. Η συνέχεια της διαδρομής βέβαια ( μην ξεχνάμε πως απλός περνούσα απ΄το Nuerbugring και ήμουν φορτωμένος) ήθελε σαν τελικό προορισμό την Basel της Ελβετίας μια πόλη καθαρά ευρωπαικού επιπέδου δηλαδή σύγχρονη , καθαρή, με σωστή ρυμοτομία και βέβαια με ένα όμορφο ποτάμι που παρεπιπτώντος είχε και πολύ κόσμο που κολυμπούσε μέσα. Αυτό που μου έκανε για άλλη μια φορά εντύπωση ήταν τα ποδήλατα που υπήρχαν και τα τράμ που περνούσαν συνέχεια και πήγαιναν παντού. Μάλιστα στο ξενοδοχείο μου έδωσαν μια κάρτα που θα μπορούσα την ημέρα που ήμουν εκεί να χρησιμοποιήσω όσα ΜΜΜ ήθελα δωρεάν. Η επόμενη μέρα είχε σαν προορισμό την Luzern, την Bern, την Lausanne, την Geneve και τελικό προορισμό εκείνη την ημέρα αφού περάσω το Mont Blanc της Γαλλίας την πόλη Aosta της Ιταλίας. Όλες οι πόλεις της Ελβετίας είναι πανέμορφες αλλά πραγματικά με ενοχλούσε το διαφορετικό νόμισμα και ότι αισθανόμουν κάπως περίεργα πράγμα πραγματικά ψυχολογικό. Οι Άλπεις για άλλη μια φορά ήταν εκεί να στέκουν λευκές ( παρόλη την ζέστη) και οι καταράκτες να τρέχουν δίπλα μου θυμίζοντας μου το μεγαλείο της φύσης. Η Aosta είναι μια όμορφη πόλη σε υψίπεδο περιτρυγυρισμένη απ΄τις Άλπεις με πολύ ήρεμο κόσμο που απολαμβάνει την ζωή του σε ένα πανέμορφο περιβάλλον. Η επόμενη μέρα περιλάμβανε μια επίσκεψη στο Milano, την Verona, την Modena, την Bologna με τελικό προορισμό το Forli. Η χρήση της autostrada απαραίτητη βέβαια παρά το ότι είχε πολύ κίνηση και οι Ιταλοί δεν συμπεριφέρονται και με τον καλύτερο τρόπο. Η τελευταία μέρα του ταξιδιού περιλάμβανε σαν κερασάκι στην τούρτα επίσκεψη στην Tavulia στο χωριό του Valentino Rossi ξέροντας ότι λόγο τραυματισμού μπορεί να είναι εκεί. Πραγματικά πάντως επικρατεί παροξυσμός όσο αφορά την αγάπη του κόσμου για τον Valentino. Παντού σημαίες, φωτογραφίες , κύπελλα. Δύσκολα να μάθεις που είναι το σπίτι του αλλά τελικά το ΕΜΑΘΑ!! Επιστροφή λοιπόν στην Ανκόνα για την επιστροφή στην Ελλάδα έχοντας γεμίσει με πολλές εμπειρίες, εικόνες και έχοντας τελειώσει άλλο ένα ταξίδι μου στην Ευρώπη. Αυτό πάντως που έχω να πω είναι ότι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να συνεχίσω να ταξιδεύω όσο μπορώ μιας και οι εμπειρίες αυτών των ταξιδιών είναι απίστευτες.
Για την κουκλάρα μου δεν έχω να πω τίποτα μιας και για άλλο ένα ταξίδι ήταν άψογη με ταξίδεψε άνετα και για άλλη μια φορά μου έδειξε ότι είναι μια υπολογίσιμη ταξιδιωτικά μοτοσυκλέτα μιας και ήταν άνετη, σβέλτη,οικονομική. Σύντομα θα μπούν και οι φωτογραφίες..
ΓΙΩΡΓΟΣ
