Διασχίζοντας την Κεντρική Ευρώπη.

Επιτέλους!!! Αυτό το ταξιδιωτικό το γράφω εγώ.



Δεν είναι να διαβάζεις ταξιδιωτικά εδώ μέσα, κολλάς !θέλεις να κάνεις κάτι ανάλογο, πόσο μάλλον αν έχεις και το μικρόβιο της φυγής γενικά μέσα σου.


Πόσο δύσκολο όμως να βρεις παράλληλα χρόνο, χρήμα και καλή παρέα?


Ονειρεύεσαι να πάρεις την μηχανή σου και να την περπατήσεις σε δρόμους που έχεις δει μόνο σε φωτογραφίες ,να δεις εικόνες που δεν έχεις ξαναδεί , να νιώσεις πρωτόγνωρα. Δεν θυμάμαι και εγώ πόσες φόρες έχω μπει πρωταγωνιστής στα ταξιδιωτικά των παιδιών που έχω διαβάσει εδώ ή σε αλλά φόρουμ.





Ξάπλωνα να κοιμηθώ και τα συννεφάκια τον προβλημάτων της ζωής δεν λέγανε να με αφήσουν, η χρονιά που πέρασε ήταν απίστευτα δύσκολη , αυτή τη φορά όμως υπήρχε κάτι που εξαφάνιζε τα σύννεφα ένα ένα και γαλήνευα … το ταξίδι που θα έκανα με την παρέα μου.





Η απόφαση, ο προορισμός και ο Μηχανικός.





Ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο Σαββατιάτικο πρωινό έπινα καφέ με την Στέλλα , την κοπέλα μου, πλέον συζούμε.


Στε : τι ώρα ξάπλωσες ?

Σταύρος : δεν θυμάμαι νομίζω 03:00..

Στε : 03:00 ????

Σταύρος : Ναι διάβαζα ένα ταξιδιωτικό και είχα κολλήσει.

Στε: Αμάν πια ρε Σταύρο με αυτά τα ταξιδιωτικά, έχεις φαγωθεί.

Σταύρος : Ναι και φέτος θα κάνουμε το δικό μας ,ήρθε η ώρα. Η τώρα η ποτέ.

Στε : Ώστε το αποφάσισες? Πάμε και μένουμε και μόνιμα εκεί αν θέλεις ,δεν μπορώ άλλο την ζούγκλα εδώ! στο έχω πει χίλιες φόρες.

Σταύρος : DDDDDD



Αυτό ήταν ,από εκείνη την στιγμή και μετά άλλαξαν όλα στην ψυχολογία μου θα πήγαινα επιτέλους στο εξωτερικό με την μηχανή μου!









Την επόμενη κιόλας οι χάρτες πήραν φωτιά και η όρεξη για δουλεία στο γραφείο πήγε περίπατο.
15 μέρες όλες δικες μας !

Θα πηγαίναμε από Πάτρα στην Βενετία και από εκεί θα ανεβαίναμε βόρεια. Οι χώρες που θα διασχίζαμε είναι : Ιταλία, Αυστρία, Γερμανία, Τσεχία, Σλοβενία.

Άρχισα και αγόραζα καινούρια γκατζετακια για την μηχανή! Έκανα σαν μικρό παιδί.

Μπότες ,αδιάβροχα, tankbag,νέο κράνος, ψιλότερη τουριστική ζελατίνα και ένα σωρό άλλα καλούδια, η νοοτροπία του μέσου Έλληνα επικράτησε και εδώ .Διακοπές είναι ας φάμε ότι έχουμε και δεν έχουμε και βλέπουμε μετά, έχει ο θεός.. αλλά το θέμα είναι ότι ακόμα δεν είχα φύγει και το μισό budget είχε δαπανηθεί εν ριπή οφθαλμού για των εξοπλισμό.


Ξεχωριστή παράγραφο στον εξοπλισμό έχουν οι βαλίτσες .

Εκεί να δεις χαμός.

Μην πάρεις τις triumph, είναι μικρές δεν θα χωρούν τίποτα, όχι πάρε αυτές, θα πει ένας άλλος φίλος , είναι πιο όμορφες και ότι πρέπει για το Tiger… Τελικά βρέθηκα με givi keyless 41L και έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος για την επιλογή μου. Να ναι καλά το παλικάρι στην λούτσα για την υπέροχη τιμή που μου έκανε και για τις ευχές που μου έδωσε για το ταξίδι!





Ευχαριστώ φίλε Κώστα!



Όλα πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο , φυσικά παράλληλα με την χαρά υπήρχε και το ανάλογο άγχος : θα πάνε όλα καλά με την μηχανή? θα κάνει καλό καιρό? Έχω εξοπλιστεί αρκετά? και άλλες διάσπαρτες σκέψεις που φυσιολογικά περνούσαν από το μυαλό μου.


Τίποτα όμως από αυτά δεν με προβλημάτιζε αρκετά όσο αυτό :

Μήπως είναι ρίσκο να πάμε μόνο οι 2 μας ?

Ερώτημα που απαντήθηκε αμέσως και από το πουθενά..



Στε : ααα δεν σου είπα, μου είπε η ειρήνη σήμερα να πάμε το βραδι κάπου να φάμε, θα είναι και ο Γιώργος εκεί , ο άντρας της.

Σταύρος : ναι αμέ , είναι πολύ καλά παιδιά!


Στε : Προσπαθεί να πείσει τον Γιώργο να έρθουν και αυτοί μαζί μας!
Έχει τρελαθεί με την ιδέα για το ταξίδι αλλά ο Γιώργος δυσκολεύεται να αφήσει την θάλασσα για τα βουνά και θέλει σπρώξιμο.


Σταύρος: Τέλεια, μακάρι να έρθουν, οκ πάμε.



Αυτό ήταν , φάγαμε, ήπιαμε και κανονίσαμε ότι φεύγουμε 4αδα ,3/8 το βραδι!!!Καλύτερα δεν μπορούσε να πάει, το άγχος μου ότι θα πάμε μόνοι μας εξαφανίστηκε .

Ο Γιώργος και η Ειρηνη είναι κορυφαία παιδιά και ότι πρέπει για παρεακι .


Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι ο Γιώργος είναι μηχανικός στην Kawasaki και τρελαμένος με τα μότο Gp.Θα συνταξίδευα στην Ευρώπη μαζί με έναν έμπειρο μηχανικό και καταπληκτικό παιδί !!

Τι άλλο να ζητήσω?

Ο Γιώργος έχει ένα versys 650 πολύ προσεγμένο, πηρέ και αυτός το ανάλογο τριβαλιτσο και τον υπόλοιπο εξοπλισμό και σε πολύ λίγο ήταν έτοιμος. Η Ειρηνη δεν κρατιόταν…








Εγώ φρόντισα να κάνω το service τις μηχανής ένα μηνά περίπου νωρίτερα ώστε αν τύχη κάτι να προλάβω να το διορθώσω.





Αναχώρηση 03/08/2012 !!!



Ιούλιος, αυτός ο αργός και βασανιστικός μήνας είχε πλέον περάσει, έφτασε η ώρα την αναχώρησης!
Είναι παρασκευή πρωί 3/8 και δεν το πιστεύω, σε λίγες ώρες φεύγουμε για πάτρα και από εκεί Βενετία!!!
Έχουμε δώσει ραντεβού στις 17:30 έξω από το γραφείο των κοριτσιών στον Πειραιά.


Ο Γιώργος είναι ήδη εκεί και με περιμένει :



Σταύρος : καλά ρε φιλέ, εσύ είσαι που δεν ήθελες να έρθεις ?? χαχαχαχαχαχα
Γιώργος : Τελικά αυτό που πάμε να κάνουμε δεν είναι και λίγο, άλλη προσπαθούν χρόνια και δεν μπορούν. Θα περάσουμε τέλεια.
Σταυρός: έτσι σε θέλω!!! Την θάλασσα την έχουμε δίπλα μας και όποτε θέλουμε πάμε .Αυτό όμως που ξέρεις? μπορεί και να μην έχουμε την ευκαιρία να το ξανακάνουμε.
Γιώργος : άντε να κατέβουν τα κορίτσια να φύγουμεεεεε.
Σταυρός : έλα έρχονται.

Έξω από το γραφείο των κοριτσιών στον Πειραιά:








Η διαδρομή για την πάτρα κύλισε χωρίς απρόοπτα, το χαμόγελο όμως μέσα από τα κράνη είναι το κάτι άλλο… η γαλήνη της φωτογραφίας πραγματικά αντιπροσωπεύει την γαλήνη της ψυχής.


Στον δρόμο για την Πάτρα:






και σύντομα φτάσαμε σ το λιμάνι όπου μας περίμενε το καράβι για Βενετία…. Αυτά που ακλούθησαν δεν τα είχαμε καν φανταστεί….



Το καράβι που ταξιδέψαμε:












Συνεχίζεται…

1 ημέρα
Βενετία – Belluno –Cortina d’amprezzo –Lienz-BirnBaum

Οι 36 ώρες αναμονής στο καράβι έγιναν καπνός μόλις αντικρίσαμε την Βενετία , ξεχάσαμε τα πάντα. Προσωπικά το μόνο που ήθελα ήταν να κατεβώ στο γκαράζ του πλοίου και να καβαλήσω την μηχανή μου. Να οδηγήσω εκτός συνόρων για πρώτη φορά στη ζωή μου.
Η θέα της Βενετίας μαγική και ο ήλιος σαν να μας ακολούθησε από την Ελλάδα. Ζεστός και χαρούμενος θα μας συντρόφευε με ασφάλεια σε όλο το ταξίδι.

















200 μέτρα από το λιμάνι κάναμε μια στάση για να ελέγξουμε ότι έχουμε τα πάντα και ότι ήμαστε έτοιμη για τα πρώτα ευρωπαϊκά μας χιλιόμετρα, πίσω μας ακριβώς η ομάδα του my bike_dolomites_2012.
Χαιρετηθήκαμε και ανταλλάξαμε ευχές για καλά και ασφαλή χιλιόμετρα και συνεχίσαμε την πορεία μας.






Η άσφαλτος πραγματικά εντυπωσιακή ,η φύση το ίδιο, τα παρκινγκ για ξεκούραση στην εθνική νομίζεις ότι είναι πάρκα! Παγκάκια και τραπεζάκια για να καθίσεις ,πεντακάθαρες τουαλέτες και πολύ μα πολύ πράσινο.. το εντυπωσιακό είναι πως σε μερικά από αυτά είχε και free WIFI internet.






Πρώτη στάση για ξεκούραση στο υπέροχο Belluno






Αμέσως μετά στην Cortina d’amprezza











δεν υπάρχει μοτοσικλετιστής που να μην σε χαιρετίσει, όχι με τα φωτά αλλά με το χέρι. Τις περισσότερες φόρες χαιρετούσε και ο συνεπιβάτης, εννοείτε πως ανταποδίδαμε με ευχαρίστηση και φυσικά υιοθετήσαμε τον χαιρετισμό. Τις περισσότερες στιγμές δεν πίστευα που βρίσκομαι.. πραγματοποιώ έναν από τους στόχους μου , είμαι με την μηχανή μου και την παρέα μου και ανεβαίνουμε την Ευρώπη.




Πέρασαν κιόλας αρκετές ώρες στον δρόμο άλλα ούτε κούραση νιώθαμε ούτε τίποτα. Το χαμόγελο εκεί κολλημένο από τις άπειρες εικόνες που βλέπαμε κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε. Σύντομα συναντήσαμε την ταμπέλα που έγγραφε AUSTRIA. NAI είμαστε στα σύνορα και τα περνάμε με τις μηχανές μας!






Μερικά χιλιόμετρα μετά…

άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια :

Γιώργος : ρε φίλε πάμε καλά ? θα μας φάνε η λύκοι εδώ πέρα και αρχίζει να σκοτεινιάζει κιόλας….
Σταύρος: βιαζόμαστε ? άμα χαθούμε ρε φίλε χαθήκαμε ε και? Αυτό δεν είναι το ωραίο της υπόθεσης? Μια περιπέτεια δεν θέλαμε? Ορίστε ανοίγετε ολόκληρη μπροστά μας…
Γιώργος: πολύ χαλαρό σε βρίσκω
Σταύρος: ‘άστο πάνω μου,τσάμπα ξενυχτούσα να φτιάξω το gps.
Γιώργος : καλααααα






2 ώρες μετά και αφού κυριολεκτικά διασχίσαμε το παραλήρημα της φύσης φτάσαμε στο birnbauhn, όπου και θα μέναμε το πρώτο μας βράδι, ένα καταπράσινο χωριουδάκι κοντά στο lienz στολισμένο με τα κλασικά παραδοσιακά αυστριακά σπίτια, οι τεράστιοι κήποι και τα ανθοστολισμένα μπαλκόνια με μοβ λουλούδια μας έκαναν πραγματικά εντύπωση .




Κάπου εκεί ανάμεσα διακρίναμε τον ξενώνα που θα μέναμε. Ενας φανταστικός γραφικός παραδοσιακός ξενώνας βγαλμένος από παραμύθι. Μας υποδέχτηκε ο juger , ένα τυπάκος με μακριά μαλλιά και στυλ τέτοιο που θα ορκιζόσουν πως κάπου εκεί γύρο υπάρχει μια Harley που τον περιμένει.


Στέλλα : όλα ωραία όλα καλα, αλλα αν δεν φάω τώρα θα πεθάνω και εδώ δεν νομίζω πως θα έχει να φάμε κάτι της προκοπής
Γιώργος : δεν πήραμε και καμιά κονσέρβα, το λέγαμε πλάκα πλάκα
Σταύρος: Μάλλον έχουμε πρόβλημα.

Η Στέλλα με την Ειρήνη άρχισαν να μιλάν γερμανικά στον juger (ναι είχαμε και αυτό το πλεονέκτημα) , δεν κατάλαβα τίποτα αλλά είδα τον juger να δείχνει χαμογελαστός την πίσω μεριά του ξενώνα και τα κορίτσια ανακουφισμένα.

Μερικά μέτρα από εκεί μια άκρος καμουφλαρισμένη μπυραρία εμφανίστηκε,





είναι από τις στιγμές που δεν ήξερα γιατί να Πρωτοχαρώ , για το ταξίδι? για την περιπέτεια που μας έβγαλε από την μιζέρια της Αθήνας ή για το τσιμπούσι που θα γίνει ?
Αφού στρογγυλοκαθίσαμε στην αυλή η στέλλα έκανε νόημα στον juger :

Στέλλα : μπορούμε να έχουμε το menu?
Juger : εδώ δεν υπάρχει menu, υπάρχει στάνταρ πιάτο με σαλάτα, επιδόρπιο και μπύρα .
Στελλα : οκ δεν έχουμε και πολλές επιλογές

4 μεγάλα ποτήρια μπύρα σε πολύ λίγο ήταν μπροστά μας…

Οκ καλά θα πιούμε αλλά από φαγητό τι κάνουμε αναρωτηθήκαμε όλοι. Πριν τελειώσουμε την συζήτηση ήρθαν τα πιάτα.

Αξιοπρεπέστατες μερίδες σνίτσελ χοιρινού, σούπες τις περιοχής, σαλάτες και γλυκό που ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι ήταν.

Για να καταλάβετε, φανταστείτε πως είναι να σε περιμένει ένα κάλο γεύμα μετά από ένα μεγάλο και κουραστικό ταξίδι.


Το κερασάκι στην τούρτα? Το φαγητό ήταν μέσα στην τιμή του δωματίου και το συνολικό κόστος 64 ευρώ το ζευγάρι.
Μετα από όλα αυτά το μενού είχε ύπνο.



Τεράστια μαξιλάρια και παπλώματα που σε προδιέθεταν να βρεθείς στην αγκαλιά του μορφέα πριν καλά καλά ακουμπήσεις το κρεβάτι..
Κοιμηθήκαμε ανυπόμονα σε δευτερόλεπτα….







Μια νέα μέρα γεμάτη συγκινήσεις θα ξεκινούσε…..



Συνεχίζεται….

2 ημέρα
Birnbaum – Grossglockner – Salzburg




Άνοιξα τα μάτια μου από τις ακτίνες του ηλίου που μπήκαν στο δωμάτιο, πήγα αμέσως στο παράθυρο, έκανα στην άκρη τις χοντρές κουρτίνες του δωματίου ….
οκ είναι αλήθεια είπα. Δεν μπορεί όλα αυτά που βλέπω να είναι ψεύτικα. Δεν ονειρεύομαι είμαι εδώ, στην μέση του πουθενά.






Αμέσως έριξα το βλέμμα μου στην μηχανή να δω αν είναι στην θέση της, όταν είσαι μαθημένος να φοβάσαι μην στην κλέψουν δύσκολα αλλάζεις συνήθεια.


Ο Γιώργος η Ειρήνη και η Στέλλα είχαν σηκωθεί αρκετά νωρίτερα και πέρναν το πρωινό τους. Έκανα ένα απολαυστικό ντουζ και κατέβηκα να τους συναντήσω.


Σταυρος : Καλημέρα, Στέλλα τι έγινε με άφησες και σάπισα και κατέβηκες για πρωινό κυρία ε? είπα αστειευόμενος.
Στέλλα : Είπα να σε αφήσω να ξεκουραστείς, τώρα αν δεν πρόλαβες τα κορυφαία κρουασάν που φάγαμε δεν πειράζει.
Σταυρος : Έχεις γυρίσει ποτέ από τα 4000 μέτρα με τα πόδια(είχε Grossglockner το πρόγραμμα)?
Στέλλα : έλα σου έχω φυλάξει και εσένα, αμέσως να με στείλεις .ευκαιρία ψάχνεις να ελαφρύνεις την μηχανή.




Η αλήθεια είναι πως 6 ώρες ύπνου σε αυτά τα μέρη είναι υπέρ αρκετές, Ο συνδυασμός οξυγόνου, φύσης και η ησυχίας σε κάνουν και ξεκουράζεσαι απίστευτα.

Το πρωινό είχε τα πάντα , από κρουασάν, μέλια, και σπιτικές μαρμελάδες για τους λάτρεις του γλυκού, έως μπέικον και ποικιλίες αλλαντικών και τυριών για αυτούς του αλμυρού.


Οι βαλίτσες φορτώθηκαν ,το tankpag κούμπωσε στη θέση του και στο gps περάστηκε η νέα διαδρομή,Salzburg μέσο Grossglockner …








Η διαδρομή φανταστική ,







κάπου στην μέση και αρκετά χιλιόμετρα πριν τα διόδια του Grossglockner συναντήσαμε ένα καταραχτη που έπεφτε από τον θεό. πραγματικά απίστευτο θέαμα.














Εκεί είχαν στήσει η αυστριακοί μια ράμπα όπου ανέβαινες για να βγάλεις τις απαραίτητες φωτογραφίες .






Ακριβώς δίπλα ένα ποταμάκι. άκουγες το νερό να τρέχει και ηρεμούσες ενώ απολάμβανες τον καφέ ή την μπύρα σου.



















Κόσμος αρκετός, στριτάδες ,χαρλεάδες, τουριστάδικες μηχανές...





Ήταν 11 το πρωί ,είχαμε ξετρελαθεί με την διαδρομή .. Η go pro δεν άφησε κανένα πλάνο να ξεφύγει. Αλλά το καλύτερο ήταν μόλις 1 περίπου ώρα μακριά μας, Το Grossglockner!





H GoPro ετοιμάστηκε και κούμπωσε στο ferrying της μηχανής μου. Υπήρχε ο φόβος μην φύγει και την ψάχνω σε τίποτα ευρωπαϊκά λιβάδια οπότε την έδεσα με ένα κορδονάκι.




Στην διαδρομή δεκάδες μηχανές μας χαιρετούσαν και όλοι με το χαμόγελο να διαγράφετε μέσα από το κράνος. Λατρεύω να βλέπω εξήνταχρόνους μόνους ή με τις γυναίκες τους να ταξιδεύουν. εμείς εδώ γιατί στα 60 πρέπει να νιώθουμε τελειωμένη αναρωτήθηκα…


Φτάσαμε στα διόδια προς το Grossglockner, ούτε 1 ούτε 2 αλλά 22 ευρώ για να περάσεις! Αουτσσσσσσσσσσσσσσς!!!

Από Ελλάδα είμαστε ρε παιδιά, γιου νοου krisi? 5 δραχμές έχουμε και εσείς 22 ευρώ είσοδο για το βουνό…








Ο δρόμος φανταστικός όσο ανεβαίναμε μέναμε με το στόμα ανοιχτό για άλλη μια φορά. Το Tiger και το Versys φορτωμένα σαν γαϊδούρια, δικάβαλα και με 3βάλιτσα αλλά ………….. εκεί πάνω δεν γίνετε να μην στρίψεις ,απλά δεν γίνετε!!!!



Η θέα από πάνω μας έκοψε την ανάσα.




























Αφού πήραμε τα ανάλογα αναμνηστικά φύγαμε περνώντας επίσης από ένα σωρό πάσα με προορισμό διανυκτέρευσης το γραφικό Salzburg.

















Στην διαδρομή εμφανίστηκαν τα πρώτα σύννεφα και κάναμε στάση για να βάλουμε τα αδιάβροχα, σε αυτά τα μέρη είναι γνωστό ότι όταν βρέχει ,βρέχει για τα καλά, έτσι και εμείς προβλέψαμε και ντυθήκαμε σαν αστακοί για να προλάβουμε την βροχή.





Τελικά δεν έβρεξε και ήμασταν σαν του εξωγήινους ντυμένοι με τα αδιάβροχα πάνω σε 3 τίγκα φορτωμένες μηχανές και ενώ ο ήλιος είχε κάνει πάλι την εμφάνιση του για τα καλά.










Φτάσαμε στο Salzburg περίπου 7 το απόγευμα. Επιλέξαμε να μείνουμε μέσα στην πόλη και όχι επαρχιακά για να μπορέσουμε μέσο συγκοινωνίας να την χαζέψουμε.

Το ξενοδοχείο απλά τραγικό. Το κλειστό γκαράζ σαν κρεοπωλείο, ‘‘μοσχοβολούσε’’ κάτι σάπιο .Η συμπεριφορά του προσωπικού απαράδεκτη, η πόρτα του γκαράζ που οδηγούσε το ξενοδοχείο χαλασμένη και έπρεπε να κάνουμε τα 3βάλιτσα και τα κράνη βόλτες. Μάζι με όλα αυτά έπιασε και βροχή και έδεσε το γλυκό .παρ όλα αυτά η μέρα ήταν τόσο υπέροχη για να χαλάσει στο τέλος.


Βγάλαμε τον εξοπλισμό ,μπάνιο και βουρρρ στην παλιά πόλη για φαγητό και μπυρίτσα.



Δυστυχώς καλές βραδινές φωτογραφίες δεν έχω λόγο της δυνατής βροχής….










Φαγητό σε ιταλικό εστιατόριο τελικά, ταξάκι και επιστροφή στο τραγικό μας ξενοδοχείο και τι άλλο??



Ύπνος , που ύπνος όμως ?? φασαρία τρελή από παντού!!!





Συμπέρασμα ένα, εξοχή και πάλι εξοχή.




Η μέρα που θα ξημερώσει είναι από της καλύτερες του ταξιδίου, ένα όνομα θα αναφέρω μόνο, hallstatt ….. ;)











Συνεχίζεται….

Α Ξ Ι Ο Σ ! ! !

Δώσε Δώσε!!!!
Πολύ ωραίες στιγμές!!! Με βάζεις σε σκέψεις να ξεκινήσω κάποια στιγμή την περιγραφή και του δικού μας ταξιδιού...

Φαινεται καταπληκτικη εκδρομη!! Αυτη η τελευταια φωτο ειδικα ...

Περιμενουμε τη συνεχεια !!

Αυτες οι εκδρομες, σε συντροφευουν για πολλαααα χρονια. Μπραβο και με το καλο να ξαναζησετε τετοιες εμπειριες.

Το πιο υπεροχο απο ολα ειναι η χαρα που μεταδιδεις περιγραφοντας το ταξιδι σας, αφου νομιζα οτι ημουν εκει !! εχω ξαναδει φωτογραφιες απο αυτα τα μερη (και οχι λιγες φορες ) και ελπιζω να τα δω απο κοντα αλλα η χαρα του ταξιδιου σας ειναι η μεγαλυτερη επιβεβαιωση για την οδηγηση της μηχανης ,πραγματικα
Να στε καλα και να κανετε και αλλα!

Από περιγραφή σκίζεις

Ζηλεύωωωωωωωωωω

3 ημέρα


Salzburg – Hallstatt – Bad griesbach


Τι καλύτερο από να κοιμάσαι με την βροχή και να ξυπνάς με έναν απίστευτο ήλιο. ιδικά όταν ξέρεις ότι την επόμενη μέρα έχεις να ταξιδέψεις με την μηχανή σου αρκετά χιλιόμετρα, να πας σε μια άλλη χωρά.


Για άλλη μια φορά ο καιρός μας έκανε το χατίρι. Ο ήλιος έξω από το παράθυρο είχε σβήσει κάθε σημάδι της χθεσινής κακοκαιρίας και εμεις ημασταν έτοιμοι για τον επόμενο προορισμό ,η καλύτερα για την επόμενη χώρα, την Γερμανία...

Το πρωινό για αλλη μια φορά ήταν πλούσιο και εμείς αρκετά ξεκούραστοι από τον βραδινό ύπνο. οι συζητήσεις αφορούσαν τι άλλο ? Το πρόγραμμα της ημέρας.

Θέλαμε οπωσδήποτε να δούμε το hallstatt, ένα γραφικό χωριουδάκι δυο περίπου ώρες απο το Salzburg και από εκεί να κατευθυνθούμε προς το χωριό που θα διανυχτερεύαμε, το γερμανικό bad griesbach.


Το χαρακτηριστικό «κλακ» ακούστηκε και οι βαλίτσες κούμπωσαν στις βάσεις τους έτοιμες για μια νέα βόλτα .Πλέον δεν ήταν το ιδιο ‘πρησμένες’ με πριν, η Ειρήνη που το εχει σε αυτά τα θέματα, έβαλε το χεράκι της και οι βαλίτσες έκλεισαν πλέον με ευκολία ,εμείς με την ταχτοποίηση δεν ήμαστε πολύ φίλοι.

Θελήσαμε να κάνουμε μια γρήγορη πρωινή βόλτα στο Salzburg καθώς εχτες δεν είχαμε την ευκαιρία να το δουμε οπως θα θέλαμε, όμορφη πόλη, περιποιημένη , με γραφικά νεοκλασικά κτήρια συνδυασμένα με την φύση που την περιτριγυρίζει.

















Ο δρόμος για το hallstatt απίστευτος ,λιβάδια που κόβονται στην μέση από την απίστευτη άσφαλτο. άπειρα στρέμματα κοντοκουρεμένο γρασίδι. Σπίτια με τεχνίτες λιμνούλες και νούφαρα για το καλωσόρισμα. Πραγματικά αναρωτιέσαι που ζούμε??γιατί??













Για άλλη μια φορά στο δρόμο μας συναντήσαμε πολλές μηχανές που ανταλλάζαμε χαιρετισμούς. Κάναμε αρκετές στάσεις για να βγάλουμε φωτογραφίες, δεν γίνετε όλα αυτά να μην τα μοιραστείς με φίλους που δεν έχουν την ευκαιρία να τα δουν από κοντά .

Κάμποση ώρα μετά εμφανίστηκε μπροστά μας μια πανέμορφη λίμνη, φτάναμε στο hallstatt.








Τα σπίτια λες και τα ακούμπησε κάποιος με το χέρι αρμόνικα δίπλα στην λίμνη. τα εσωτερικά σοκάκια φανταστικά, η κεντρική πλατεία υπέροχη. Στην λίμνη μπορούσες να νοικιάσεις βαρκούλα αν ήθελες και να κάνεις τον γύρο. είχε και τελεφερίκ μπορούσε να δεις τα πάντα από ψηλά, πραγματικά όλο το σκηνικό θύμιζε πίνακα ζωγραφικής.






Αναρωτιόμασταν αν βλέπουμε καλά, αν όντως υπάρχουν τέτοια μέρη που ποτε δεν είχαμε καν φανταστεί.














































Αρκετή ώρα μετά αφήσαμε το hallstatt και ξεκινήσαμε προς τα γερμανικά σύνορα. Όχι από την εθνική αλλά από τον επαρχιακό, δικαιωθήκαμε απόλυτα για την επιλογή μας.

Ο δρόμος περνούσε από την καρδιά της φύσης.




Λίγο πριν τα σύνορα, πίσω μας κολλημένοι και για πολλά χιλιόμετρα 2 συνταξιδιώτες, 2 μοναχική καβαλάρηδες με τις μηχανές τους .Εμείς πηγαίναμε σχετικά αργά, τα παιδιά δεν προσπέρασαν ποτέ, ένιωθες ότι ήθελαν την παρέα, ότι τους άρεσε όλο αυτό. Φυσικά το απολαυσαμε και εμείς.

Κάπου εκεί σε ένα από τα απέραντα λιβάδια κάναμε μια στάση για ξεκούραση, τα κορίτσια ξάπλωσαν στο γρασίδι ,έγιναν ένα με την φύση.




Εγώ με τον Γιώργο απολαμβάναμε την θεά των μηχανών μας ,τι είχαν τραβήξει και αυτές?







Εκείνη την στιγμή αυτοκίνητα άρχισαν να κόβουν ταχύτητα και να μας κοιτάζουν με περιέργεια, αναρωτηθήκαμε τι θέλουν, Τελικά η θέα των κοριτσιών τέζα στο χορτάρι τους τρόμαξε, νόμιζαν ότι κάτι έγινε και ρωτούσαν μήπως χρειαζόμαστε βοήθεια. το χαμόγελο μας τους απαντούσε αμέσως.



Περάσαμε τα σύνορα και η ταμπέλα με τα κυκλικά αστεράκια φάνηκε, deutschland έγγραφε.. άλλη μια χωρά που περνάμε οδηγώντας τις αγαπημένες μας.









Σε εκείνο το σημείο εγώ ένιωσα κάπως παράξενα, άβολα, αφιλόξενα .Ίσως με όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό να έχω γίνει προκατειλημμένος με τους γερμανούς. Λίγο αργότερα, η απρόσμενη για εμένα φιλοξενία τους με έκανε και γλύκανα. Εξ αρχής εγώ και ο Γιώργος δεν θέλαμε να πάμε γερμάνια, η ειρήνη όμως μας έπεισε και τελικά είχε δίκιο.


Απόγευμα αργά φτάσαμε στο χωριό με το όνομα bad griesbach. Η κύρια (θα την πούμε προσωρινά ‘Αγκέλα’) που είχε τον ξενώνα μας περίμενε, χαμογέλασε.









Αγκέλα: είστε η έλληνες που περιμένω ε?

Ναι εμείς είμαστε..

Αγκέλα: σας ζηλεύω ,έχουμε γυρίσει όλη την Ευρώπη με την μηχανή του άντρα μού,τώρα όμως δεν αντέχω .μπράβο παιδιά.


Χαμογελάσαμε και πήγαμε να δούμε τα δωμάτια. Πραγματικά υπέροχα , κάθε ένα από αυτά έβλεπε στον τεράστιο καταπράσινο κήπο. Η τραπεζαρία που σερβίρετε το πρωινό ήταν κλεισμένη με τζαμαρία περιμετρικά και είχες πανοραμική θεά της εξοχής. Πόσο τελεία!
















Η συνεχεία όμως είχε το κλασικό ερώτημα, που θα φάμε?



η Στέλλα ρώτησε αμέσως την Αγκέλα.

Αγκέλα: 300 μετρά πιο κάτω έχει μια παραδοσιακή βαβαρική μπυραρία.

Εμείς: τέλεια, μερικά λουκανικάκια και μπύρες θα είναι ότι πρέπει.

Αγκέλα : να περάσετε τελεία.

Η μπυραρία φανταστική!








Τραπεζάκια κάτω από τα δέντρα, υπέροχος κήπος, παραδοσιακή κουζίνα και ΜΕΓΑΛΑ ποτήρια μπύρας , να σημειώσω ότι ο Γιώργος δεν νιώθει από μεγάλα ποτήρια , βαρέλι να του δώσεις στο 5λεπτο έχει πάρει 2ρο.







Το μενού είχε ξινολαχανο (παντού αυτό..) ,λουκάνικα, περίεργη σαλάτα και αλλά διάφορα φαγητά της περιοχής.
Και ενώ φάγαμε έρχεται η γλυκύτατη σερβιτόρα που μιλούσε καλά αγγλικά και ρωτάει:



Σερβιτόρα : τελειώσατε να τα μαζέψω ?

Εμείς : Με αυτά είμαστε ΟΚ, αλλά δεν θα λέγαμε όχι σε μια γύρα από τα ιδία πάλι…


Πραγματικά δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτηκε εκείνη την στιγμή.
εκεί δεν τρώνε όπως εμείς ,δεν γεμίζουν το τραπέζι από άκρη σε άκρη. Τι να πω? Αυτήν τη συνήθειας τους να τρώνε από ένα πιάτο φαγητό και να σταματάμε δεν την ζήλεψα καθόλου. Δεν ξέρουν ..


Αφού βαρύναμε για τα καλά κάναμε μια βόλτα στην πλατεία του χωριού να χωνέψουμε και στην συνεχεία γυρίσαμε στον ξενώνα.





Ο ύπνος εκεί ήταν απλά μοναδικός!





Την επόμενη μέρα θα βλέπαμε νέα σύνορα, μπαίνουμε σε μια νέα χωρά. Η Τσεχία και η πρωτεύουσα της ανοίγεται μπροστά μας.



Συνεχίζεται…..

Μπράβο ρε φίλε !!! Εϊναι σαν να το ζω μέσα απο την αφήγηση !!!!

Να είστε πάντα γεροί και δυνατοί και να κάνετε τέτοια ταξίδια !!!!!!

Μπράβο , μου άρεσε τόσο πολύ, που περιμένω πως και πως τη συνέχεια ....

φίλε Gianno τι να πω μας ...ύλωσες βραδιάτικα!!!



πάντα τέτοια και καλύτερα!!!

περιμένω με αγωνία και το υπόλοιπο της εκδρομής σας

4 ημέρα,
Bad griesbach – Prague

Ξυπνήσαμε το πρωί με ίσως τον καλύτερο ύπνο που έχουμε κάνει ποτέ. Για άλλη μια φορά το φως της ημέρας με έκανε και άνοιξα τα μάτια μου νωρίς το πρωί.




Δεν ξέρω γιατί, αλλά παντού έως τώρα πατζούρια δεν έχουμε δει , μάλλον θεωρούν χαζό να χάνεις την μέρα σου από τον ύπνο.
Το πρωινό μας, γεμάτο και σπιτικό, ο καφές άχνιζε ακόμα και η θέα του λιβαδιού που λούζονταν από τον ήλιο μαγευτική.
Η ηρεμία της στιγμής έσπαγε μόνο για να συζητήσουμε την διαδρομή που θα κάναμε σε λίγα λεπτά από τώρα με προορισμό την ξακουστή Πράγα.

Αποφασίσαμε να πιούμε τον υπόλοιπο καφέ στην αυλή των δωματίων μας και παράλληλα να ρυθμίσουμε τα GPS αλλά και να κλείσουμε ξενοδοχείο για την διαμονή μας. Συνήθως κλείναμε ξενοδοχείο το προηγούμενο βράδι μετά το φαγητό μας και πριν τον ύπνο.
Στην Πράγα θα κάναμε 2 διανυχτερεύσεις οπότε το ξενοδοχείο που θα επιλέγαμε θα έπρεπε να είναι αρκετά καλό και επίσης κοντά στο μετρό ώστε να δούμε με άνεση την πόλη.

Επιλέξαμε να μην κινηθούμε στην autobahn αλλά να πάμε από τον επαρχιακό που οδηγούσε απευθείας στα σύνορα με την Τσεχία, έτσι θα θαυμάζαμε για άλλη μια φορά την φύση αλλά και η οδήγηση θα ήταν σε πιο χαλαρούς και ευχάριστους ρυθμούς.




Το καταπράσινο τοπίο μας συνόδευε σε όλο τον δρόμο, σπιτάκια παραδοσιακά , επαρχίες σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες, άνθρωποι χαμογελαστοί και ήρεμοι απομακρυσμένοι από την φασαρία και το άγχος των πόλεων.




Λίγα μόλις χιλιόμετρα μετά τα σύνορα το τοπίο άλλαξε. Η οικονομική κατάσταση της Τσεχίας είναι διαφορετική από των άλλων χωρών. Τα προάστια της φτωχικά θύμιζαν μερικές παραμελημένες επαρχίες δικές μας. Οι άνθρωπο μουντοί.. Πιθανότατα να συνηθίσαμε στις πιο προηγμένες χώρες και τώρα να μας φαίνεται περίεργο.


Μηχανές πλέον ελάχιστες ,μόνο μερικά αυτοκίνητα δεκαετίας και βάλε.

Στο βενζινάδικο ευρώ δεν δέχτηκαν και έτσι έπρεπε να σταματήσουμε κάπου να κάνουμε συνάλλαγμα. Η Τσεχία σε αντίθεση με εμάς έχει διατηρήσει το νόμισμα της, την κορώνα.
Κάπου εκεί έγινε και η απαραίτητη στάση για καφέ-ξεμούδιασμα.
Δεν θελήσαμε να καθίσουμε πολύ. Το κλίμα ήταν βαρύ από το εντελώς διαφορετικό σκηνικό που βλέπαμε.

2 ώρες περίπου αργότερα και ενώ ακολουθούσαμε την εθνική φάνηκε η Πράγα. Όλες οι προηγούμενες εικόνες των προαστίων εξαφανίστηκαν , η Πράγα από την είσοδο της είναι παραμυθένια.





Το gps μετά από μερικούς κύκλους μας πήγε στο εκεί που θα μέναμε της επόμενες 2 ημέρες, Το ξενοδοχείο μεγάλο και καθαρό. Το προσωπικό ευγενικότατο και τα δωμάτια ευρύχωρα. Να είναι καλά τα κορίτσια για την επιλογή τους.






Οι μηχανές 2ήμερο ρεπό με θέα το κλειστό γκαράζ και εμείς μπάνιο και βουρ για να δούμε την πόλη της Πράγας.
Πρώτη στάση για φαγητό (πολύ καλό) ,μπύρα των γνωστών πλέον διαστάσεων και τσιγάρο εντός του καταστήματος.

Το κέντρο της Πράγας φανταστικό , περπατήσαμε την κεντρική πλατεία με τα πλακόστρωτα σοκάκια και οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά.
















Να και μερικές γνώριμες μπαμπουσκες, με όλοι την ομάδα στο εσωτερικό τους παρακαλώ..







Μετά από αρκετή ώρα τα πόδια άρχισαν να εγκαταλείπουν καθώς οι κούραση του ταξιδίου έκανε την εμφάνιση της, άλλωστε θα είχαμε ολόκληρη την επόμενη μέρα αφιερωμένη στην Πράγα. Θα βγάζαμε άπειρες φωτογραφίες στο φως της ημέρας...


Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και ο ύπνος δεν άργησε να έρθει …