Η μοτοσικλέτα σήμερα

Γειά σας.

Μόλις γράφτηκα στο forum, κυρίως επειδή ενδιαφέρομαι (παρά τους ιερούς όρκους που έδωσα πρόσφατα) να ξανααγοράσω μεγάλη μοτό (τώρα κυκλοφορώ μέ ένα εντουράκι των 230cc). Αν διαπράξω το έγκλημα, θα πρόκειται για την 32η μοτοσικλέτα μου (ναι, ήμουν τόσο αφοσιωμένος). Οπως καταλαβαίνετε, ακόμα και ένας ηλίθιος θα είχε αποκομίσει πολύτιμη πείρα, καβαλώντας διαφορετικές μοτοσικλέτες - συχνά όντας κάτοχος δύο μοτό ταυτόχρονα - επί 30 συναπτά έτη. Φημολογείται δε, ότι δεν είμαι ηλίθιος...
Η τελευταία μου μοτοσικλέτα ήταν η δοξασμένη και υμνούμενη από τον ειδικό Τύπο (περισσότερα γι' αυτό, στην πορεία) BMW GS1200. Μια μοτοσικλέτα όνειρο που εξελισσόταν εύκολα σε εφιάλτη. Καλή ποιότητα κύλισης, άνετα, μεγάλα ταξίδια (των 10+ χιλιάδων χιλιομέτρων), "μούρη" παντού! Και εδώ τελειώνουν τα πλεονεκτήματά της.
Ζημιάρα, ικανή να σε αφήσει στη μέση του πουθενά - και εννοώ στην κυριολεξία το "πουθενά" - από μια ηλίθια ζημιά που προξενήθηκε από τους κραδασμούς(!) στην κεντρική μονάδα ηλεκτρονικού ελέγχου. Με άλλα λόγια, το μηχανάκι να είναι σε άριστη κατάσταση, αλλά ο "εγκέφαλος" να έχει άλλη άποψη και να αρνείται να το λειτουργήσει.
Πανάκριβα service, πανάκριβα ανταλλακτικά, εξωφρενική ανάγκη για αντικαταστάσεις στα αναλώσιμα (δίσκοι συμπλέκτη και λοιπά συμπαρομαρτούντα ύστερα από 30.000 ταξιδιωτικά, μονοκάβαλα χιλιόμετρα - συνολικό κόστος 850 ευρώ), και αξιοπιστία ινδικού παπιού που συναρμολογείται στο Βιετνάμ. Χωρίς υπερβολή, και με όλα υπολογισμένα, ΜΑΚΡΑΝ η χειρότερη μοτοσικλέτα που είχα ποτέ μου (να σημειωθεί εδώ ότι είχα και ιταλικά καθαρόαιμα της δεκαετίας του 80 - οι γνώστες και παθώντες καταλαβαίνουν τι εννοώ).
Και δυστυχώς, δεν είναι μόνο η BMW. Ολες οι εταιρείες, εδώ και πολλά χρόνια, συμπιέζουν την ποιότητα για να κατεβάσουν τα κόστη, και αυτό που δεν φαίνεται σε κανένα test ride είναι το, τί είδους μοτοσικλέτα θα καβαλάς ΜΕΤΑ το εξάμηνο, και αφού θα σου έχει περάσει η αρχική καβ... εμ, ο ενθουσιασμός.
Ολα αυτά τα γράφω για να πω ότι, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Ωραίο το tiger 800 και μέσα στις προδιαγραφές μου, αλλά δεν ψήνομαι ούτε από τις επιδόσεις, ούτε από το design, ούτε και από το hype του Τύπου (είμαι δημοσιογράφος - ξέρω για τί πράγμα μιλάω). Θα ψηθώ μόνον αν ανακαλύψω μια συνέπεια στην ποιότητα κατασκευής και την αξιοπιστία, σύμφωνα με τα δικά μου, αρκετά συμπιεσμένα πλέον, λόγω συνθηκών, standards. Αλλιώς, δεν αγοράζω τίποτα.
Αυτά, σαν πρώτες σκέψεις σχετικά με τις μοτό, από κάποιον που τις έχει φάει με το κουτάλι, και κυρίως, τις έχει πληρώσει με τη σέσουλα.

Καλώς σας βρήκα, θριαμβευτές!

Γ.Φ.

Καλως ηρθες Γιωργο κι ευχομαι να συνεχισεις τα χιλιομετρα !!

Οσο για το Tiger 800, οι περισσοτεροι εδω μεσα δε νομιζω να το εχουν πανω απο 6 μηνες αλλα μεχρι τωρα δεν εχουμε ακουσει για καποιο προβλημα απ οσο θυμαμαι..

Καλώς όρισες!!!

Πολύ ωραίο πρώτο post, σαν editorial σε περιοδικό το διάβασα, με την καλή έννοια, άλλωστε δηλώνεις ότι είσαι δημοσιογράφος.

Σχετικά με τον προβληματισμό σου, σε ΟΛΑ τα είδη και ΠΑΝΤΟΥ μειώνουν τον κύκλο ζωής/ποιότητα κατασκευής των προιόντων προς όφελος, σε πρώτη φάση, της ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ αλλά και τη μείωση του κόστους παραγωγής όπως πολύ σωστά αναφέρεις, σε δεύτερη φάση.

υ.γ Βγάζουν πια "παπί" σαν το 90-άρι GLX της Honda (Made In Japan) ?

Φιλε Γιωργο γεια σου ,
και καλως ηρθες!
Επειδη απο οτι καταλαβα εισαι αρκετα μεγαλο παιδι ,και εγω ηδη 45 με 28 χρονια συνεχους συμβιωσης με μοτοσυκλετες,
(οχι τοσες οσες εσυ αλλα μονο 5) ενα εχω να πω:δεν τις φτιαχνουν πια οπως παλια.Το καλυτερο και αξιοπιστοτερο απο αυτα που ειχα μεχρι τωρα (YAMAHA διχρονο 50cc παπι/ΒSA M20/Vεspa PX200/Kawa Z750/Triumph Bonneville Thruxton carb/) θα ελεγα την vespa (15 συνεχη καθημερινα χρονια χρησης)-
Θα συνιστουσα ανεπιφυλακτα το Βοnneville.Ο κινητηρας σχεδιαστηκε πριν απο 11 χρονια απο το μηδεν και μονο για αυτην-2 αντλιες λαδιου-δικυλινδρο με χαμηλη συμπιεση-και λιγα αλογα (65-66 με ελευθερη εξατμ-φιλτρο-)και 19αρι γραναζι για μακρυμα και ριξιμο στροφων πας με 120 και 4000 στροφες τα μισα του οριου(8100) .Πολυ καλο ψυγειο λαδιου (απο ΚΤΜ)και αεροψυκτος κινητηρας με 4 λιτρα καρτερ,ε δεν σπαει με τιποτα!Εχω κανει μεχρι τωρα 25000 χλμ με μονα παραπονα ενα ρουμπινετο(γιαπωνεζικο) και μια ελαστικη φλατζα στο ψευδοκαπακι της κεφαλης(ελαχιστα πραματα) απο service φθηνα και μονο λαδια φιλτρα και ενα σετ μπροστα τακακια.ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ γιατι συνειδητα αγορασα ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ Μade in England(καρμπυρατερ)ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ.
Τωρα σε 20 χρονια απο σημερα δεν ξερω τι μπορει να προκυψει αλλα εαν θελεις μηχανη για τα παντα ΠΑΡΕ ΒONNEVILLE!!!!καρμπυρατερ για να βαζεις και χερακι οποτε σε πιανει το μερακι!
αυτα απο μενα
Επισης καλα λογια εχω ακουσει για
1.τα παλια ΒΜW R100/K100 ΚΛΠ
2.Harley Davidson 1200 kai πανω
3.Moto Guzzi California

και καλα χλμ με οτι κι αν διαλεξεις!

Eugene

Καλως ορισες φιλε Γιωργο.

Καιρό είχα να διαβάσω ένα τόσο εμπεριστατωμένο post, και ειλικρινά το χάρηκα. Ανατρέχοντας στα ποστ του παρελθοντος θα διαπιστώσεις οτι στα περισσότερα αναλωνόμαστε σε επιφανειακές προσεγγίσεις θεμάτων, αψιμαχίες, συζητήσεις καφενείου και ατεκμηρίωτα συμπεράσματα για την τάδε ή τη δείνα μοτοσυκλέτα. Κάπου ενδιάμεσα, αν διαθέτεις υπομονή και επιμονή θα βρεις και μερικά χρήσιμα ή ψυχαγωγικά. Είναι λοιπον ελπιδοφόρο να ξεκινάς τη συμμετοχή σου στο φορουμ τόσο ομορφα.
Σχετικά με τα όσα έθεσες και έθιξες εχω να σχολιάσω ότι συμφωνώ μέχρι κεραίας. Καταρχήν , κι εγώ ήμουν θαυμαστης της 1200αρας , επιβλητική , Γερμανική, ταξιδιάρα, μουράτη. Κάνοντας ομως έναν εξονυχιστικό έλεγχο ερχόμενος σε επαφή με κατόχους και διαβάζοντας τα σχετικά άρθρα διαπίστωσα (ευτυχως εγκαίρως) ότι προκειται περί κλασικής ευρωρουφήχτρας και μαλιστα εντελώς απρόβλεπτης όπως πολυ σωστα αναφέρεις. Αυτοι οι 2 λογοι ήταν υπεραρκετοί για να με απομακρύνουν απο τον πειρασμό να την αγοράσω, 2 χρονια πριν.
Είναι γεγονός ότι η ποιοτητα κατασκευής έχει σαφως πεσει αισθητά και δε χρειάζεται να είναι κανεις Einstein για να αντιληφθεί το λόγο, συμπιεση κόστους , αυξηση εσοδων, επιπλεον εσοδα απο ανταλλακτικά κοκ. Παγκόσμιο το φαινομενο και σαφως δεν περιορίζεται στο χωρο της μοτοσυκλετας αλλα εχει απλωθει σε ολους τους τομείς και τα προιοντα. Δυστυχως για μας, είναι καθολικό επομενως σπανίως κανείς μπορει να επιλεξει ασφαλώς ενα μοντελο χωρις το αναλογο ρίσκο. Ιδιαίτερα δε σε οτι αφορά πρωτοφανέρωτα μοντέλα οπως το 800αρι, εκει ο συντελεστης κινδυνου ειναι αυξημενος στο επακρο . Ορισμενοι τον παραβλεπουν γιατι δεν εχουν την διαθεση να περιμενουν να ξεκαθαρισει το τοπιο, προχωρουν σε συναισθηματικες αγορες με την ελπιδα να μην το μετανοιωσουν. Στη μοτοσυκλετα ενυπάρχει το συναισθηματικο στοιχείο, σπανιως η αγορα είναι ολοκληρωτικα λογική.
Αυτο που μου προξενεί εντυπωση είναι το πως αντεχεις να απεχεις Ανθρωπος ο οποιος εχει φαει τις μηχανες με το κουταλι πως ειναι δυνατον να συμβιβαζεται με ενα 200αρακι? Λυσε μου την απορία να χαρείς

Καλως ηρθες φιλε μου στο φορουμ!

Η BMW έχει από την εποχή του μοτέρ με τον εκκεντροφόρο στο πλάι που έριξε την ποιότητα κατασκευής, στο 1100 δλδ, δεν περίμενε το 1200, τώρα το καταλάβατε εσείς;

Και ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ, δεν έχουν ρίξει ΟΛΕΣ οι εταιρίες την ποιότητά τους, οι ευρωπαικές τα κάνουν αυτά. Οι μοτοσυκλέτες με κωδικό πλαισίου J.... (δλδ made in japan) μια χαρά ποιότητα έχουν ΚΑΙ σήμερα, τώρα για κάτι made in brazil, italia κ.ο.κ. δεν ορκίζομαι...

Είχα πάει σε μια αντιπροσωπεία BMW στον Σταυρό, για να αφήσει μια φίλη μου το 650 της για διορθωσούλες μετά από μια πτώση της, και όσο ήμουν εκεί έβλεπα τους 1200ρηδες να καταφθάνουν. ΟΛΟΙ ακράνωτοι, ΟΛΟΙ με άσχετο ρουχισμό, ΟΛΟΙ ύφος μαγκιά-κλανιά. Και ΟΛΑ πεντακάθαρα, ούτε ένα μόριο σκόνης, να χαρώ εγώ adventure μηχανάκι, πάνε και βάζουνε και τις βαλίτσες τις ορθογώνιες λες και πάνε το Paris-Dakar όπως εγώ το Μαρκόπουλο-Πόρτο Ράφτη τα ζώα, ότι μπούρδα έκανε ο πρώτος πίθηκος πάνε και τα υπόλοιπα μαιμούδια και τον μιμούνται άκριτα...

Ναι ξέρω, σκέφτεστε, εσύ είσαι γνωστός για την αξεπέραστη μισάνθρωπιά σου, ναι είμαι, αλλά αυτούς τους βλέπεις και χωρίς να είσαι μισάνθρωπος.

Σαν πολύ δεν ασχοληθήκαμε με την BMW; Στην τελική αξια τους δίνουμε, αυτοί μελετάνε τα Tiger στα εντελώς ελεγχόμενα forum τους; (ξέρω περίπτωση γυναίκας admin που έκανε ban τον αδερφό της, γιατί πήρε σε κάποια φάση γιαπωνέζικο και έγραψε ''σώθηκα'')

@refoot: μην ξεχνάς και το ''ουκ εν τω πολλώ το εύ'' καθώς επίσης και το κολιν_τσαπμαν_έικο ''less is more'' ε;

@geofrantz: τι ειναι το 230; Lanza μήπως; Καλώς ήρθες.

σαφως και συμφωνω στο less is more και για αυτο εξάλλουν πηρα SpTr Γυμνο , λιτο, σχεδον σπαρτιατικο απ εξω, με ομως ψυχη γιγαντα

ως προς την ποιοτητα κατασκευης, θεωρεις οτι οι Made in Japan μοτοσυκλετες του σημερα ειναι το ιδιο καλοκατασκευασμενες και ανθεκτικες με του παρελθοντος? Μονο οι Ευρωπαικες την εριξαν?

Ναι σαφέστατα, άλλο το CB600F, Hornet κ.ο.κ. made in italy και άλλο το CBR600RR made in japan.

Η μέρα με την νύχτα.

γεια σου φίλε Γιώργο
εκπληκτικό το ποστ σου!
είχα μείνει 2 χρόνια χωρίς μοτοσυκλέτα διότι είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ,ότι θα αγοράσω μηχανή όταν κόψω το τσιγάρο
τελικά το μόνο που έκοψα είναι οι καταθέσεις μου στην τράπεζα και οδηγώ πλέον το Tiger 1050
βέβαια κάποτε είχα υποσχεθεί ότι δεν θα ξαναγοράσω triumph!
είχα τον πρώτο τίγρη του 96 και ήταν καταπληκτική μοτοσυκλέτα ,μόνο που...στο συνεργείο με βλέπανε πιο συχνά κι από τις φορές που με έβλεπε η μάνα μου.
κουρασμένος ψυχολογικά και ξεφραγκιασμένος αποφάσισα να το ρίξω στα γιαπωνέζικα. Αγόρασα το 2000 το γνωστό Varadero που ήταν 100% made in japan. Στα 10 χρόνια συμβίωσης μαζί του το μόνο που χάλασε ήταν το φωτάκι της ρεζέρβας
Ευτυχισμένος ιδιοκτήτης λοιπόν;... Όχι!!!
η μετάβαση από αγγλική σε γιαπωνέζικη μοτό ήταν ένα πολιτισμικό σοκ. Νόμιζα ότι οδηγούσα ψυγείο
από την πρώτη μέρα σκεφτόμουνα να την πουλήσω...τώρα βέβαια θα αναρωτιέστε γιατί την κράτησα 10 χρόνια
Μερικές φορές η αφοσιωμένη σύζυγος είναι πιο χρήσιμη από μια φλογερή ερωμένη
Στα 42 μου όμως επιθύμησα ξανά τη χαμένη φλόγα και νάμαι πάλι με τον τίγρη μου
τελικά καμία από τις υποσχέσεις μου δεν κράτησα. Και καπνίζω και αγόρασα triumph (ξανά)
το συναίσθημα και η λογική δύσκολα συμβαδίζουν...

καλως ορισες, Γιωργο.
μακαρι το tiger 800 να ειναι αυτο που ψαχνεις.

TZANNSPY"σαν editorial σε περιοδικό το διάβασα, με την καλή έννοια"

υπαρχει και κακη?

HelenKoR"

TZANNSPY"σαν editorial σε περιοδικό το διάβασα, με την καλή έννοια"

υπαρχει και κακη? "

Πω πω !!! Δεν σου ξεφεύγει τίποτα... έτσι;

καλως ορισες φιλε.

επιτελους και ενα θρεντ που ακουστηκαν μερικες αληθειες, απο ολους,και χωρις αψημαχιες και διαφορες.

και για μενα παντως τα αληθινα γιαπωνεζικα ηταν αυτα που μου αφησαν το αισθημα,δεν σπαω δεν χαλαω.
δεν εχω απολυτος κανενα προβλημα με τα triumph, που αγορασα κατα καιρους,εκτος οτι τα μηχανηματα
απο την χωρα,που τα κανουν ολα διαφορετικα,(αγγλια)σου βγαζουν αυτο το κατι αλλο απο μεσα σου.

επιτηδες η οχι, δεν με ενδιαφερει.

καλα σου χιλιομετρα

Κατ’ αρχάς, ευχαριστώ όλους σας για την εγκάρδια υποδοχή!
Από τις πρώτες, κιόλας, γραμμές σας, βλέπω ένα υψηλό επίπεδο επικοινωνίας που με ξενίζει – με την καλή την έννοια, που λέει και ο Tzannspy (παρεμπιπτόντως, εννοείται πως «όχι, δεν βγάζουν πια, παπί σαν το ενενηντάρι GLX της Honda, Made in Japan». Ο κουμπάρος μου αγόρασε Beverly και τώρα θέλει να κηρύξουμε τον πόλεμο στους Ιταλούς. Ασε που, επειδή δουλεύει στο Υπουργείο Εξωτερικών, μπορεί να τα καταφέρει κιόλας...)
Κάθε φορά που εμπλέκομαι στις συζητήσεις ενός forum, μοναδικό μου μέλημα είναι να ενσταλλάξω την όποια πείρα μου, με στόχο, περισσότερο ενημερωμένους / συνειδητοποιημένους καταναλωτές. Μη με πάρετε για Μεσσία. Για την πάρτη μου το κάνω! Ισχυρός καταναλωτής σημαίνει πιο ποιοτικά προϊόντα, ακόμα κι αν αυτή η βελτίωση είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού (χέστηκα, το αποτέλεσμα μετράει). Δεν είναι φρούδες ελπίδες. Οι Σκανδιναβοί το κατάφεραν τη δεκαετία του ’90 μέσα από ένα δραστήριο καταναλωτικό κίνημα – απλά μετά την ήπιαν όπως και οι υπόλοιποι «πρωτοκοσμικοί» πολίτες, με το τσουνάμι της παγκοσμιοποίησης.
Για να απαντήσω λακωνικά (ναι, σιγά...) σε όλους:

@ Begenius:

H «μεγάλη» μου μοτοσικλέτα πρέπει να έχει ταξιδιωτικές αρετές – με τη σύγχρονη έννοια. Να φορτώνεται, να διπλοκαβαλιέται, να έχει αεροδυναμική προστασία κλπ. Τα ταξίδια μου συχνά μαζεύουν 10.000 χιλιόμετρα. Συνεπώς, όσο κι αν ζαχαρώνω τα τσίτσιδα όπως το Bonneville, χρειάζομαι κάτι σαν το Tiger (ή το GS, όπως πλανήθηκα να πιστεύω παλαιότερα – φτού, κακά!)

@ Redfoot:

Αν και θα είχα λόγους να σε αντιπαθήσω αμέσως (εγώ την πάτησα με το GS, εσύ φυλάχτηκες...) θα απαντήσω στην απορία σου: Πριν από δέκα χρόνια, συνάντησα στο πλοίο για την Ιταλία έναν Αμερικάνο, πενηνταπεντάρη, που επέστρεφε από ένα μεγάλο ταξίδι στα βαλκάνια. Τότε, εγώ είχα ένα Africa 750. Επάνω του, με τα (τότε) 65 κιλά μου, έμοιαζα σαν σκνίπα που έκατσε να ξαποστάσει σε τούρτα παιδικού πάρτι. Εκείνος, ταξίδευε με ένα XR 350, φορτωμένο σα γαϊδούρι στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Πιάσαμε την κουβέντα. Σε ένα άλλο post, αν κάποιος ενδιαφέρεται, θα αναπτύξω όλο τον συλλογισμό του. Εδώ, το μόνο που θα πω είναι ότι, υπό άλλες συνθήκες και προϋποθέσεις, ταξιδεύεις ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ με όσο το δυνατόν λιγότερα κυβικά.
Ακούστε και το καλύτερο. Οταν επέστρεψα, έκανα μια γρήγορη αναζήτηση στο όνομα του τύπου, (επαγγελματική διαστροφή) που φαινόταν, παρά την απίστευτη συστολή που είχε, όταν μιλούσε για μοτοσικλέτες, ότι ήξερε για ποιό πράγμα μιλάει. Τον έλεγαν Don Emde. Και το 1972, είχε κερδίσει το Daytona 2000. It’s a small, fuckin’, world…
Αρα, ναι, αντέχει κανείς με ένα 200αράκι για πολύ καιρό, χωρίς μεγάλη μοτοσικλέτα. Είναι το τρίτο μου διακοσαράκι (Honda CRF 230 – σπουδαίο μηχανάκι / ελεϊνά περιφερειακά) και με τα προηγούμενα δύο (Yamaha Serrow και Beta Alp) έχω γυρίσει τη μισή Ελλάδα, όλη την Κρήτη και κάθε ξερονήσι από εδώ ως το Καρπάθιο, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ που δεν είχα μαζί τη «μεγάλη» μου μοτοσικλέτα – ειδικά όταν τα στρίμωχνα σε κάτι σκυλοπνίχτες του κερατά, σαν τσιμούχα ανάμεσα στα τριαξονικά με τις πατάτες και τους τράκτορες με τα υλικά οικοδομών.
Αλλωστε, ο Λώρενς της Αραβίας γύρισε όλη τη Βόρεια Αφρική με μια Brough Superior των 35 hp (που κανονικά ήταν γύρω στα 25) και που ζύγιζε πάνω από 200 κιλά (εδώ να δεις αναλογία κιλών / ίππο και να τραβάς τα μαλλιά σου).
Οι μοτοσικλέτες είναι μοτοσικλέτες. Εχω πάψε εδώ και καιρό να κάνω διακρίσεις. One man’s meat is another man’s poison, που θα έλεγε και ο Λώρενς. Για να καταλάβετε, αυτή την εποχή, συνταξιδεύω χαλαρά με έναν αρχάριο φίλο μου, που αποφάσισε, η πρώτη του μηχανή να είναι μια Harley… Γελάω (όχι πάντα από μέσα μου) αλλά, γιατί όχι; Αυτό τον φτιάχνει, αυτό του αναλογεί. Ποιος είμαι εγώ, ποιος είσαι εσύ, για να του πούμε τι πρέπει να βάλει ανάμεσα στα σκέλια του;

@ Polymhxanos

Συμφωνώ μαζί σου στο θέμα του «φαίνεσθαι» και της BMW ως status symbol. Εντάξει, δεν ανακαλύψαμε τον τροχό, και ο χασάπης της γειτονιάς μου στα Πατήσια, με τα πρώτα λεφτά που τσέπωσε πουλώντας λάπα για κιμά περιοπής, εκεί κάπου στα 80’s, BMW 316 πήγε και αγόρασε.
Αλλά, μη βάζεις και το χέρι σου στη φωτιά για τον Γιαπωνέζο. Το marketing έχει παντού τις ίδιες ρίζες και τις ίδιες λακούβες. Είχα και Γιαπωνέζους, από σούπερ αξιόπιστες μπράντες και με άφησαν με το κλειδί στο χέρι, από βλάβες, να τις βλέπεις και να τραβάς τα στήθια σου... (και ναι, ήταν Made in Japan).
Το 230 είναι Honda (εχμ... Honda – Montessa για την ακρίβεια) CRF Easy Trial / Enduro. Βασικά είναι ένα entry leven enduro με απίστευτες πωλήσεις στην Αμερική – όπου ακόμα και hard-core εντουράδες πίνουν νερό στο όνομά του – που ανέλαβε να κάνει street legal η HM για την ευρωπαϊκή αγορά (φλας, φώτα, όργανα, δισκόφρενο πίσω...) και ό,τι τοποθέτησε εκ των υστέρων είναι, πως να το πω κομψά... για τον Μπέο (όχι τον γνωστό παράγοντα).
Τέλος πάντως, κι αυτό είναι άλλο topic.

@ Jijim

Ο Γούντι Αλλεν είπε κάποτε: «Το να κόψεις το τσιγάρο είναι από τα ευκολότερα πράγματα στον κόσμο. Το έχω ήδη κάνει, δέκα φορές!»
Η εκτεταμένη πείρα σου, προφανώς ξεκινάει από τη ζωή, περνάει μέσα από τις γυναίκες και καταλήγει στις μοτοσικλέτες. Χωρίς καμία διάθεση ειρωνίας. Είναι ολοφάνερο ότι είμαστε συνομήλικοι (κακά τα ψέμματα, δε μας φτιάχνουν πια όπως παλιά...)
Κι εγώ έχω «κόψει το τσιγάρο», «παρατήσει τις μοτοσικλέτες» και άλλες κοινωφελείς υποχρεώσεις που ούτε να θυμάμαι δε θέλω. Το συναίσθημα και η λογική, όπως σωστά λες, είναι το δίπολο που μας κρατάει ζωντανούς.

Προχτές έκανα test ride και στα δύο Tiger. Επειδή όμως νομίζω ότι εδώ θα είμαι off topic, ας μου πει ο Admin που θα ήταν προτιμότερο να γράψω τις εντυπώσεις μου, αν φυσικά ενδιαφέρουν την ομήγυρη.

Καλό μας χειμώνα, και «με ό,τι καβαλάμε, να πηγαίνουμε και να γυρνάμε» (παλιό, μοτοσικλετιστικό ξόρκι, από την εποχή που οι Γιαπωνέζοι ήταν αντιγραφείς και οι Ευρωπαίοι πρωτοπόροι).

Καλωσήρθες Γιώργο!
Εδώ μπορείς να γράψεις τις εντυπώσεις από τα δυο test ride που έκανες
triumph-tiger-800-t3026-40.html
ή να ανοίξεις ένα νέο τόπικ στην ίδια κατηγορία "Σχόλια - Παρατηρήσεις - Πληροφορίες (Triumph)"
sxolia-paratiriseis-triumph.html